Jason skrupulatnie zaaranżował każdy szczegół swojego ślubu, tworząc spektakl bogactwa. Od błyszczących żyrandoli po ręcznie robione serwetki składane z precyzją, każdy element mówił o doskonałości. W końcu w tym dniu nie chodziło tylko o to, by powiedział “tak”
To była jego ostateczna wizytówka, szansa na pochwalenie się swoim ulepszonym życiem przed jedyną osobą, której najbardziej potrzebował – swoją byłą dziewczyną, Valerią. Rozstanie Jasona i Valerii było chaotyczne, a Jason chciał, aby była świadkiem jego nowo odkrytego szczęścia z pierwszego rzędu.
Gdy ceremonia się rozpoczęła, Jason z niepokojem skanował tłum, czekając na przybycie Valerii. Kiedy Valeria w końcu przybyła, pewność Jasona zachwiała się. Nie była sama. Jego uśmiech zniknął, a twarz zbladła, gdy spojrzał na niespodziewanego gościa u jej boku…..
Jason, pan młody, stał nerwowo w miejscu ślubu w idealnie skrojonym jasnobrązowym garniturze, niespokojnie regulując spinki do mankietów. Wziął głęboki oddech, próbując uspokoić nerwy, ale jego myśli wciąż wracały do Valerii. “Czy ona wie, dlaczego tu jest?” – zastanawiał się.
Goście usadowili się na swoich miejscach, a delikatny szum rozmów wypełnił powietrze. Jason zacisnął szczękę, zdecydowany zrealizować swój plan bez względu na wszystko. Jego przyjaciel Jake podszedł, aby dodać mu otuchy w ostatniej chwili. “Dasz radę, Jason – powiedział Jake, klepiąc go po ramieniu. “
Po prostu skup się na Emily i na niczym innym” Jason skinął głową, doceniając próbę uspokojenia go przez Jake’a. Pomimo niepokoju, udało mu się uśmiechnąć: – Dzięki, stary. Nie poradziłbym sobie bez ciebie” Jake uśmiechnął się i poklepał go uspokajająco, po czym odszedł na bok, by dołączyć do pozostałych drużbów.
Emily, jego panna młoda, była w innym pokoju, przygotowując się ze swoimi druhnami, pełna nerwowego podniecenia. Był tam kamerzysta robiący zdjęcia i filmy do ich ślubnych wspomnień, a on słyszał piski i chichoty druhen z daleka.
Miejsce było zapierające dech w piersiach, udekorowane bujnymi kompozycjami kwiatowymi i mieniącymi się złotymi i białymi dekoracjami. Kryształowe żyrandole zwisały z sufitu, rzucając delikatny blask na elegancką aranżację. Goście podziwiali estetykę, szepcząc między sobą komplementy.
Połączenie elegancji i wyrafinowania sprawiło, że miejsce to stało się idealnym tłem dla wyjątkowego dnia Jasona i Emily. Wszyscy z niecierpliwością czekali na ceremonię, nieświadomi napięcia kryjącego się pod spokojną fasadą Jasona.
W przeciwieństwie do tego, czego można by się spodziewać, myśli Jasona były pochłonięte przez kobietę, która niestety nie była jego narzeczoną, ale jego byłą – Valerią, którą zaprosił specjalnie, aby mogła zobaczyć go szczęśliwego i odnoszącego sukcesy.
Chciał, aby była świadkiem jego idealnego dnia i poczuła ukłucie żalu i zazdrości. Gdy patrzył na mieszających się gości, jego wzrok kierował się w stronę wejścia, czekając na przybycie Valerii. Delektował się tą myślą, wyobrażając sobie ból w jej oczach, który dałby mu słodką satysfakcję z zemsty
Wokół niego trwały przygotowania do ślubu. Ludzie rozmawiali, a jego przyjaciele i rodzice martwili się o przysięgę i ostatnie szczegóły. Ale głowę Jasona atakowały retrospekcje burzliwego związku jego i Valerii.
Ich początek był pełen pasji i ekscytacji, jak większość historii miłosnych. Chodzili na zajęcia, cieszyli się randkami na kampusie i siedzieli ze sobą przez całą noc. Ale gdy tylko wprowadził się do mieszkania Valerii na ostatnim roku, sprawy zaczęły się psuć.
Valeria pochodziła ze świata luksusu i przywilejów, do którego Jason nigdy nie czuł się przynależny. Bogactwo jej rodziny było widoczne w każdym aspekcie jej życia, od markowych ubrań po ekstrawaganckie kolacje. Chociaż Valeria nigdy się tym nie afiszowała, niewypowiedziana przepaść między ich światami zawsze była duża.
Pod wymuszonymi uśmiechami i niezręcznym śmiechem Jasona dusiła się jego niepewność. Przypomniał sobie, jak czuł się nie na miejscu na gali charytatywnej organizowanej przez rodzinę Valerii, otoczony przez wypolerowanych profesjonalistów. Ta noc tylko pogłębiła jego poczucie nieadekwatności, zwłaszcza gdy Valeria otrzymała pochwałę za swoje ostatnie osiągnięcia w nauce.
Jason często czuł się jak dodatek w świecie Valerii, dołączając do wydarzeń, na których czuł się oceniany i analizowany. Nie mógł pozbyć się wrażenia, że był jedynie tolerowany, co stanowiło wyraźny kontrast w stosunku do sławnej obecności Valerii. Każde spotkanie sprawiało, że czuł się mniejszy i bardziej niewidzialny.
Zazdrość Jasona rosła w cichy, podstępny sposób. Przypomniał sobie, jak Valeria podekscytowana wylądowała na stażu dzięki koneksjom swojej rodziny. Jason złożył puste gratulacje, ale w środku jego duma się rozpadła. Jej sukces tylko podkreślił jego własne zmagania, sprawiając, że czuł się jak widz w jej idealnym życiu.
Spotkania towarzyskie były najgorsze. Valeria bez trudu poruszała się w rozmowach, zawsze ubrana w wysokiej klasy ubrania, podczas gdy Jason czuł się niewidzialny w swojej koszulce i dżinsach. Valeria nigdy nie sprawiała, że czuł się niepewnie. To jednak nie poprawiało sytuacji.
Frustracja Jasona zagotowała się pewnego wieczoru, gdy Valeria wspomniała o swoich planach dotyczących studiów podyplomowych za granicą. Późniejsza kłótnia była burzą oskarżeń, pozostawiając oboje zranionych. Uraza Jasona dotyczyła nie tylko bogactwa Valerii, ale także jego strachu przed byciem niewystarczającym.
Valeria często próbowała obsypywać Jasona prezentami i drogimi ubraniami, ale on nienawidził przyjmować czegokolwiek kupionego za jej pieniądze – czuł się poniżony. Pomimo jego wysiłków, by stłumić swoją niepewność, wniknęła ona w ich związek jak trucizna, zamieniając ich pasję w kipiące napięcie i niewypowiedzianą urazę.
Często czuł się, jakby konkurował z sukcesami Valerii, a jego własne osiągnięcia bledły w porównaniu. Jego duma nie mogła znieść bycia zawsze na drugim miejscu. Valeria, nieświadoma zawirowań Jasona, nadal się rozwijała.
Rodzinna posiadłość Valerii zapierała dech w piersiach, rozległa rezydencja nad jeziorem otoczona bujnymi ogrodami i spokojnymi wodami. Wspaniałość tego miejsca była przytłaczająca dla Jasona, który czuł się jak odmieniec wśród wytwornych, zamożnych gości.
Podczas weekendu Jason nie mógł zignorować cichych szeptów i pełnych dezaprobaty spojrzeń krewnych Valerii. Podsłuchał komentarze na temat swojego skromnego pochodzenia i niewyrafinowanych manier, a każda uwaga była sztyletem dla jego dumy. Czuł się osądzany, mały i zupełnie nie na miejscu w ich świecie.
Jason starał się zachować pozory, ale każda interakcja wydawała się być testem, który oblewał. Obserwował, jak Valeria bez wysiłku prowadzi rozmowy, a jej śmiech wtapia się w szum towarzyskiej sceny posiadłości. Zazdrościł jej swobody, umiejętności przynależności tam, gdzie on czuł się jak outsider.
Dyskomfort osiągnął punkt kulminacyjny, gdy zaginęła cenna pamiątka rodzinna – wysadzane diamentami pióro i uchwyt na pióro należące do dziadka Valerii. Goście byli zaniepokojeni, a powietrze stało się gęste od podejrzeń.
Jason natychmiast wyczuł zmianę, sposób, w jaki oczy subtelnie zwróciły się w jego stronę jako oczywistego winowajcy. Choć nikt otwarcie go nie oskarżał, Jason czuł, jak niewypowiedziana wina spada na jego barki. Widział, jak krewni Valerii wymieniają spojrzenia.
Ich głosy były niskie, ale nie na tyle, by Jason nie wyłapał insynuacji. Każde spojrzenie i szept pogłębiały jego poczucie izolacji. Valeria szybko stanęła w obronie Jasona. Kiedy ktoś zasugerował, by przeszukać rzeczy wszystkich, nie ustępowała, a jej głos był stanowczy i rozkazujący.
“Nikt nie będzie sprawdzał bagaży Jasona – oświadczyła, spoglądając na każdego, kto odważył się jej sprzeciwić. Jason poczuł jej opiekuńczość, ale niewiele to dało, by ukoić jego posiniaczone ego. Zamiast czuć się pocieszony obroną Valerii, Jason poczuł się upokorzony.
Nienawidził tego, że potrzebował jej, by stanęła w jego obronie, tak jakby sam nie mógł się obronić. Podejrzenia ze strony jej rodziny, w połączeniu z litością w jej oczach, tylko sprawiły, że poczuł się mniejszy i bardziej nieadekwatny.
Później tego wieczoru, gdy posiadłość ucichła, Jason wszedł do ich pokoju i zastał Valerię grzebiącą w jego torbie. Serce Jasona zatonęło, a złość natychmiast wzrosła. “Co ty wyprawiasz? – zażądał, jego głos był ostry ze złości.
Valeria podniosła wzrok, zaskoczona, trzymając ładowarkę. “Właśnie tego szukałam – powiedziała spokojnym tonem. Ale umysł Jasona był już pogrążony w wątpliwościach. “Kłamiesz – warknął Jason, a jego głos załamał się pod ciężarem emocji. ”
Myślisz, że zabrałam ten głupi długopis, prawda? Jesteś taka jak oni – kolejna bogata, uparta dziewczyna, która myśli, że wszyscy są pod nią Oczy Valerii rozszerzyły się, szok i ból rozbłysły na jej twarzy. W tym momencie Jason zaczął krzyczeć.
Valeria próbowała tłumaczyć, ale Jason nie słuchał. Odepchnął ją, próbując opuścić pokój. “Nigdy nie zobaczysz we mnie nic poza kłamcą – kontynuował, a jego słowa były jadowite. “Cała ta litość – twoja obrona – to wszystko było tylko na pokaz
Nie mogąc znieść ciężaru swoich emocji, Jason wyszedł z posiadłości, pozostawiając Valerię w oszołomionej ciszy. Żądło jej postrzeganej zdrady i jego własna niepewność przytłaczały go, a każdy krok od jej domu podsycany był mieszanką gniewu i upokorzenia.
Kilka godzin później wściekłość Jasona zaczęła stygnąć, zastąpiona przez pełzające wątpliwości. Leżał obudzony, a wspomnienie porażonej twarzy Valerii prześladowało go. Jego słowa odbijały się echem w jego umyśle, ostre i nieugięte. Może po prostu szukała ładowarki. Czy był zbyt surowy, zbyt pochopny w osądach?
Następnego dnia Jason zadzwonił do Valerii z przeprosinami. Próbował wyjaśnić, naprawić szkody obietnicami, że nie miał na myśli tego, co powiedział. Ale głos Valerii był zimny i zdystansowany. Była głęboko zraniona, nie tylko jego oskarżeniami, ale także jego wybuchem na oczach jej rodziny.
Valeria odmówiła przyjęcia Jasona z powrotem. Była nie tylko zraniona, ale także obrażona, że krzyczał na nią, gdy jej rodzice byli w pokoju obok. Upokorzenie spowodowane jego publicznym gniewem głęboko ją dotknęło, poza tym, co mogła łatwo wybaczyć.
Próba zadośćuczynienia szybko przerodziła się we frustrację. Czuł mieszankę żalu i narastającej małostkowości, gdy Valeria twardo obstawała przy swojej decyzji. Jej odmowa wybaczenia mu uderzyła w nerwy, a początkowy żal Jasona zmienił się w poczucie oburzenia, że nie ustąpi.
Jason rozłączył się, a jego emocje wahały się między poczuciem winy a złością. Zamiast przyjąć jego przeprosiny, nieugięta odmowa Valerii podsyciła ogień jego zranionej dumy. Dla niego było to jak kolejne odrzucenie, kolejny sposób, w jaki świat Valerii zwierał szeregi przeciwko niemu.
Co gorsza dla Jasona, Valeria zdawała się szybko iść naprzód, a jej życie kwitło po ich rozstaniu. Dla niego wydawała się bez szwanku, zdobywając imponującą nową pracę i szybko odnajdując się w nowym związku.
Początkowo miała złamane serce i wiele zmagała się za kulisami, ale Jason widział tylko jej pozornie idealne życie, które rozwijało się bez niego. Jej media społecznościowe były wypełnione uśmiechami, sukcesami i chwilami, które zdawały się z niego drwić, utwierdzając go w przekonaniu, że łatwo go zastąpić.
Aby znieczulić ból, Jason szukał pocieszenia w szeregu przypadkowych związków, z których żaden nie oferował prawdziwego pocieszenia. Przechodził od jednego przelotnego związku do drugiego, unikając emocjonalnej bliskości, jakby to była pułapka. Jego serce, wciąż posiniaczone, wzbraniało się przed czymkolwiek, co przypominało zaangażowanie.
To właśnie podczas jednej z tych bezcelowych eskapad Jason poznał Emily na imprezie pracowniczej. Była pełna życia, żywiołowa i całkowicie nieobciążona zawiłościami, które nawiedzały przeszłość Jasona. Połączyli się natychmiast, dzieląc się łatwym śmiechem i opowieściami, które płynęły bez ciężaru historii.
Kiedy Jason poznał Emily, była na skraju zaręczyn ze swoim długoletnim chłopakiem, o czym mimochodem wspomniała podczas ich pierwszych rozmów. Na początku Jasonowi to nie przeszkadzało; wciąż był zagubiony we własnym emocjonalnym oderwaniu, postrzegając Emily jako kolejną ulotną rozrywkę.
Ale gdy spędzali razem więcej czasu, Jason poczuł zmianę. Plany zaręczynowe Emily stawały się coraz bardziej napięte, gdy jej uczucia do Jasona nasilały się. W końcu Emily podjęła trudną decyzję o zakończeniu zaręczyn. Wybór nie był łatwy, ale pociąg do Jasona był silniejszy.
Dla Jasona wybór Emily był potwierdzeniem, którego desperacko potrzebował. Widział, jak odeszła od własnej ustalonej przyszłości, by zbudować z nim coś nowego. W oczach Emily nie widział litości ani osądu, ale szczere uczucie – wyraźny kontrast z cieniami jego przeszłości.
Ale pomimo całej swojej miłości do Emily, gdy Jason stał w miejscu w dniu ślubu, jego myśli były całkowicie zajęte przez Valerię. Poczucie winy Jasona z przeszłości mieszało się teraz z dziwnym poczuciem potwierdzenia, gdy przygotowywał się do pochwalenia się przed nią swoim nowym życiem.
Goście zaczęli przybywać na miejsce, wypełniając powietrze rozmową i podekscytowaniem. Dźwięk śmiechu i rozmów odbijał się echem w pięknie udekorowanej sali. Jason przywitał się z kilkoma gośćmi, jego oczy nieustannie skanowały wejście.
Uśmiechał się, próbując zamaskować niepokój związany ze zbliżającym się przybyciem Valerii. Jake i Jason po raz ostatni sprawdzili rozmieszczenie gości, upewniając się, że wszystko jest idealne. Jesteś pewien, że miejsce Valerii jest w najlepszym miejscu? Zapytał Jason.
Zdecydowanie. Zaufaj mi – powiedział, klepiąc Jasona po plecach. Zadowoleni, cofnęli się, by podziwiać uporządkowane rzędy krzeseł, każde ozdobione sezonowym bukietem. Skrupulatne planowanie wydawało się opłacać.
Miejsce wyglądało oszałamiająco, a Jason poczuł przypływ pewności, że wszystko pójdzie zgodnie z planem. Wziął głęboki oddech, aby pozbyć się zdenerwowania. Jego determinacja wzmocniła się, wizualizując przyszłość z Emily i odsuwając na bok zmartwienia o Valerię.
Szmer wśród gości przykuł uwagę Jasona, gdy Valeria w końcu dotarła na miejsce. Głowy się odwróciły, rozmowy ucichły, a atmosfera nieco się zmieniła. Jason zerknął przez szparę w zasłonach, a jego serce przyspieszyło.
Valeria stała przy wejściu, skanując pomieszczenie z nieczytelnym wyrazem twarzy. Ludzie szeptali, rozpoznając ją, co potęgowało napięcie. Jason nerwowo uderzał palcami o dłoń, czekając na nieuchronną konfrontację, a jego plan balansował na krawędzi.
Wyglądała oszałamiająco, niezaprzeczalnie piękna i opanowana w ciemnoszmaragdowej sukni, która podkreślała jej elegancję. Valeria szła pewnie, z wysoko uniesioną głową, przyciągając wzrok wszystkich zgromadzonych. Rozmowy ucichły, gdy goście podziwiali jej opanowanie, mimo że był to ślub jej byłego.
Żołądek Jasona zawiązał się w supeł, a jego pewność siebie zachwiała się. Patrzył, jak bez wysiłku porusza się w tłumie, angażując się w uprzejmą rozmowę. Jej obecność była władcza, a ona wciąż była w centrum uwagi. Ale ku zaskoczeniu Jasona, nie była sama.
Obecność gościa z Valerią wzbudziła ciekawość wszystkich, ale nikt nie odważył się zapytać jej wprost. Pokój wypełniły szepty i spojrzenia na boki. Kim była ta osoba? Jason zastanawiał się, obserwując scenę zza zasłon.
“Kto to może być?” – pomyślał, a jego umysł szalał. Węzły w jego żołądku zaciskały się z każdą mijającą sekundą. Próbował skupić się z powrotem na ceremonii, ale jego wzrok wciąż wędrował do Valerii, nie mogąc otrząsnąć się z niepokoju.
Tajemniczy gość pozostał u boku Valerii, emanując pewnością siebie, która zaniepokoiła Jasona. Energia, którą wnieśli do pokoju, była namacalna, utrudniając Jasonowi skoncentrowanie się na własnym ślubie. Coś w tym było nie tak.
Jason chciał wyjść i dowiedzieć się czegoś o tym gościu, ale donośny głos organizatora wesela zatrzymał go w miejscu. “W porządku, wszyscy na miejsca! – krzyknęła, prosząc weselników o zajęcie swoich pozycji.
Jason poprawił swój garnitur, rzucając ostatnie spojrzenie na Valerię. Krzątanina planistki na chwilę odwróciła jego uwagę, zapewniając jasne wskazówki i utrzymując wszystkich w czujności. Emily zrobiła swoje wielkie wejście, wyglądając zapierająco dech w piersiach w swojej sukni z kości słoniowej. Pokój ucichł, wszystkie oczy zwróciły się w jej stronę.
Przez chwilę nawet myśli Jasona zniknęły, zastąpione przez nowo odkryty podziw dla Emily. Jego oczy były skierowane na pannę młodą, ale nie mógł w pełni otrząsnąć się z myśli o Valerii. Gdy Emily zbliżała się do ołtarza, jego myśli wciąż powracały. “Dlaczego kogoś przyprowadziła?”
Ceremonia przebiegała z serdecznymi przysięgami i emocjonalnymi przemówieniami. Jason i Emily stanęli przed sobą, dzieląc się obietnicami na przyszłość. Jason na chwilę zapomniał o swoim niepokoju, zatracając się w znaczeniu tego zmieniającego życie wydarzenia.
Rozmiar ślubu z najlepszą przyjaciółką przyćmił jego niespokojne myśli o Valerii. Na razie całkowicie skupił się na radości z ich związku. Uśmiech Emily był promienny, a jej szczęście było zaraźliwe, dzięki czemu Jason czuł się wdzięczny za rozpoczęcie tego nowego rozdziału.
Ceremonia zakończyła się wiwatami i oklaskami, a nowożeńcy przeszli do ołtarza. Na przyjęciu atmosfera była świąteczna i tętniła życiem. Sala mieniła się światłami, a dźwięk śmiechu i brzęczących kieliszków wypełniał powietrze.
Gdy pierwszy taniec dobiegł końca, Jason zauważył, że Valeria i jej gość wygodnie mieszają się z innymi gośćmi, co zwiększyło jego niepokój. Ich swoboda i sposób, w jaki wtapiali się w otoczenie, sprawiały, że Jason był zdenerwowany. “Kim jest ta osoba?” zastanawiał się, nie mogąc pozbyć się ciekawości
Podczas rozmów jego oczy często przeszukują pokój, szukając ich. Za każdym razem, gdy dostrzegał Valerię i jej towarzysza, jego serce przyspieszało. Emily zauważyła jego roztargnienie, ale zlekceważyła je jako tremę dnia ślubu, nieświadoma zamieszania, które w nim siedziało.
Napięcie między ciekawością Jasona a radosną uroczystością stawało się coraz bardziej wyczuwalne. Goście nadal byli pochłonięci uroczystościami, rozmowami i tańcami, podczas gdy umysł Jasona szalał. Każda chwila spędzona z Emily była przyćmiona przez tajemnicę, której nie mógł rozwikłać.
Pod koniec wieczoru Valeria i jej gość podeszli do nowożeńców, aby im pogratulować. Widok ten sprawił, że Jason poczuł wstrząs, a serce zabiło mu w piersi. Pokój wstrzymał oddech, gdy podeszli bliżej.
Jason wzmocnił się, nie wiedząc, czego się spodziewać, ale wiedział, że nadszedł ten moment. Ten ślub był jego cichą zemstą, deklaracją, że rozwijał się bez niej. Chciał, by Valeria zobaczyła życie, które zbudował, by poczuła żal, że kiedykolwiek w niego wątpiła.
Gdy Valeria zbliżyła się ze swoim gościem, Jason poczuł, że jego puls przyspiesza. Był gotowy, aby cieszyć się potwierdzeniem, którego pragnął. Ale gdy podeszli bliżej, pewna siebie fasada Jasona rozpadła się. Gość Valerii stał obok niej nienagannie ubrany i emanował spokojną pewnością siebie.
Ale gdy tylko oczy Jasona spotkały się z tajemniczym mężczyzną, jego twarz zbladła – tym tajemniczym mężczyzną był nikt inny jak wieloletni były chłopak Emily. Świadomość tego uderzyła go jak zimny policzek, obalając starannie skonstruowaną narrację, którą zbudował na ten dzień.
Były Emily nie był zwykłym gościem; był mężczyzną, którego kiedyś miała poślubić. Jason zupełnie się tego nie spodziewał. Twarz Emily odzwierciedlała szok Jasona, jej uśmiech słabł, gdy pojawiło się rozpoznanie.
Chwila była pełna napięcia, a świąteczna atmosfera przyjęcia nagle stała się ciężka i niezręczna. Jason widział dyskomfort w oczach Emily, jej opanowanie chwiejące się, gdy stała przed zderzeniem przeszłości i teraźniejszości.
Skrupulatnie zaplanowana prezentacja Jasona wydawała się teraz pusta, przyćmiona obecnością mężczyzny, który kiedyś był częścią przyszłości Emily. Pewność siebie, którą Jason czuł jeszcze kilka chwil temu, całkowicie go opuściła.
Valeria, stojąca obok swojego partnera, promieniowała spokojem i zadowoleniem, co zaniepokoiło Jasona. Nie takiej reakcji się spodziewał. Nie była zazdrosna ani rozżalona; wyglądała na autentycznie szczęśliwą, niezrażoną spektaklem, który stworzył.
Partner Valerii złożył grzeczne gratulacje, jego obecność górowała nad chwilą, dodając niewypowiedzianego napięcia. Jason czuł się skarłowaciały, nie przez swoją posturę fizyczną, ale przez cienie własnej niepewności. Plan Jasona nie powiódł się spektakularnie, a on czuł się odsłonięty.
Oczy Emily migotały między Jasonem a jej byłym, ciężar nieoczekiwanego spotkania naciskał na nią. Emily odwróciła się gniewnie w stronę Jasona i wyszeptała: “Dlaczego miałbyś go zapraszać?” W jej oczach błysnął ból.
Misterny plan Jasona, by obnosić się ze swoim szczęściem, przyniósł odwrotny skutek, pozostawiając go odsłoniętego i bezbronnego. Zastanawiając się nad swoją obsesją na punkcie Valerii, wiedział, że zawiódł i naraził na szwank swój piękny początek z Emily.
Kiedy Jason tam stał, ciężar jego wyborów spadł na niego. Jego obsesja na punkcie udowodnienia racji Valerii zaślepiła go na rzeczywistość dnia ślubu – prawdziwą radość z poślubienia Emily. Próbując dorównać swojej byłej, stracił z oczu to, co naprawdę miało znaczenie.
Żal go ogarnął, gdy patrzył na zmieszanie i ból na twarzy Emily. Ten dzień miał być poświęcony im, świętowaniu ich miłości. Ale jego fiksacja na punkcie Valerii rzuciła cień na wszystko, pozostawiając Jasona zmagającego się z konsekwencjami własnych działań.
Emily zacisnęła zęby i grzecznie się wyprosiła, jej głos był spokojny, ale napięty. Jason pospieszył za nią, jego serce waliło, zdesperowany, by wyjaśnić. Zdał sobie sprawę, choć zbyt późno, że musi zapomnieć o przeszłości i skupić się na teraźniejszości i przyszłości – Emily.