In het hart van Azië ligt Noord-Korea, een land dat gehuld is in geheimzinnigheid en geregeerd wordt door een raadselachtig regime. Dit artikel pelt de lagen af van een land dat bekend staat om zijn militaristische houding en diplomatieke isolatie, en onthult een realiteit die de buitenwereld vaak niet ziet.
Duik in een wereld waar militaire dapperheid in schril contrast staat met de dagelijkse strijd van de bevolking. We verkennen de complexe structuur van het Noord-Koreaanse leven, van het alomtegenwoordige leger tot de onderontwikkelde infrastructuur, en schetsen een beeld van een samenleving vol tegenstrijdigheden.
Ga met ons mee op een onthullende reis door de verborgen hoeken van Noord-Korea. Van de strenge regels voor het dagelijks leven tot de onverwachte aspecten van de cultuur, we onthullen de waarheden achter de façade van deze mysterieuze en vaak verkeerd begrepen natie.
Militaire macht versus geld
Ondanks de strenge beperkingen op informatie wordt aangenomen dat Noord-Korea een aanzienlijk deel van zijn budget besteedt aan zijn leger. Hieronder valt geavanceerd wapentuig zoals lasers en verboden raketten, waarmee de nadruk op militaire macht wordt aangetoond.
Noord-Korea vertrouwt niet alleen op traditionele strijdkrachten, maar beschikt ook over een formidabele eenheid voor cyberoorlogvoering. Bovendien is elke burger boven de 18, inclusief vrouwen, verplicht om in het leger te dienen, wat de zware investering van de regering in defensie weerspiegelt.
Ruige wegen in het verschiet
Terwijl Noord-Korea geld steekt in zijn leger, blijft de infrastructuur, met name wegen, onderontwikkeld. In feite is slechts 3% van de wegen geasfalteerd, wat het gebrek aan aandacht van de regering voor basisinfrastructuur benadrukt.
Reizen door Noord-Korea kan een heel avontuur zijn, met meer dan 120.000 vierkante kilometer aan wegen waarvan slechts 2,83% verhard is. Dit betekent dat de meeste reizen in Noord-Korea over ruige, onverharde paden gaan – een schril contrast met wat we gewend zijn.
Kronieken van corruptie
De reputatie van Noord-Korea op het gebied van corruptie is bekend. In 2015 was het land zelfs het meest corrupte land ter wereld. Onder het bewind van Kim Jong-un lijkt corruptie diep geworteld te zijn in het weefsel van het land.
Op de Corruption Perceptions Index scoort Noord-Korea slechts 14 van de 100, waarbij 0 staat voor zeer corrupt. Daarmee staat het in de top 5 van meest corrupte landen, naast Somalië, dat met 10 iets lager scoort.
Schoolwerk of kinderarbeid?
In Noord-Korea moeten leerlingen zelf voor een bureau, stoel en zelfs verwarming zorgen in de winter. Bovendien worden ze vaak verplicht om naast hun studie te werken en goederen voor de overheid te produceren.
Geconfronteerd met deze situatie staan ouders voor moeilijke keuzes: ofwel kopen ze leraren om, ofwel stoppen ze met de opleiding van hun kinderen. Het is een grimmige realiteit dat onderwijs meer kost dan alleen leren.
Bill Gates vs. het BBP van Noord-Korea
In 2019 bedroeg de nettowaarde van Bill Gates maar liefst $102,4 miljard, terwijl het BBP van Noord-Korea slechts $17,4 miljard bedroeg. Dit enorme verschil benadrukt de beperkte economische middelen die beschikbaar zijn voor het Noord-Koreaanse volk.
Het BBP van Noord-Korea verbleekt in vergelijking met dat van Amerika, dat maar liefst $19,39 biljoen bedraagt. De Noord-Koreaanse regering controleert alles, van productie tot prijzen, een schril contrast met de economische vrijheden die wij genieten.
Toch niet zo groot
Velen denken dat Noord-Korea een groot land is, maar het is eigenlijk heel klein, slechts iets groter dan Pennsylvania. Deze vergelijking geeft een idee van de schaal van een land dat vaak gehuld is in mysterie.
Noord-Korea beslaat 120.538 vierkante kilometer, net iets meer dan Pennsylvania. Interessant is dat slechts 19,5% van dit land geschikt is voor landbouw, wat een uitdaging vormt voor de voedselproductie in het land.
Wietparadijs?
Noord-Korea lijkt een paradijs voor ‘Mary Jane’-liefhebbers, als je begrijpt wat we bedoelen, omdat het kopen en roken er bijna legaal lijkt te zijn. Bezoekers zijn vaak verbaasd over de lakse houding ten opzichte van cannabis in het land.
Hoewel er enkele nominale regels zijn tegen marihuana, is de handhaving naar verluidt slap. Het is niet duidelijk of deze lakse normen gelden voor zowel de lokale bevolking als voor toeristen. De overheid bestraft echter streng het gebruik van methamfetamine en trekt daarmee een harde lijn.
Alleen rondleidingen
Plan je een reis naar Noord-Korea? Verwacht dat je een door de staat goedgekeurde gids toegewezen krijgt. Je kunt er niet onderuit; deze gidsen houden elke beweging in de gaten en zorgen ervoor dat je je aan de route houdt die door de autoriteiten is vastgesteld.
Bezoekers zoals fotograaf Michal Huniewicz vertellen over hun ervaringen met constant toezicht. De gidsen dicteren alles, van dagschema’s tot bedtijd, waardoor elk gevoel van vrijheid tijdens het verblijf wordt gesmoord.
Publieke dienst, Noord-Koreaanse stijl
Zoals je waarschijnlijk al hebt geraden op basis van de andere verhalen, neemt openbare dienstverlening in Noord-Korea een unieke vorm aan, zoals geüniformeerde meisjes die de paden vegen bij het Mansu Hill Grand Monument. Het is een onbekend gezicht voor bezoekers uit de VS, dat een andere benadering van burgerplicht weerspiegelt.
Overlopers hebben ons verteld dat burgers worden gegroepeerd op basis van loyaliteit aan de regering, wat hun sociale status en verantwoordelijkheden beïnvloedt. Factoren zoals politieke achtergrond, gedrag en zelfs familiegeschiedenis bepalen iemands loyaliteitsniveau.
Leger om elke hoek
Met meer dan 1,2 miljoen actieve personeelsleden is het Noord-Koreaanse leger, bekend als het Koreaanse Volksleger (KPA), alomtegenwoordig. Het is een van de grootste strijdkrachten ter wereld, met soldaten die overal in het land te zien zijn.
Opmerkelijk is dat ongeveer 1 op de 25 inwoners soldaat is, wat de dominantie van het leger in de samenleving onderstreept. De Ground Force, de grootste KPA-tak, heeft ongeveer een miljoen soldaten.
Homogeniteit in kapsels
Kappers in Noord-Korea hebben misschien niet de meest opwindende baan, gezien de strenge regels voor kapsels. Van mannen wordt verwacht dat ze een stijl dragen die lijkt op die van Kim Jong-un, terwijl vrouwen beperkte keuzes hebben, waaronder kapsels gemodelleerd naar Kims vrouw.
Bronnen beweren dat mannen hun haar minder dan 2 centimeter lang moeten houden. Vrouwen moeten zich ook aan strikte richtlijnen houden en kunnen kiezen uit slechts 14 door de overheid goedgekeurde kapsels.
Lokale bevolking en toeristen winkelen apart
De ervaring van fotograaf Michal Huniewicz benadrukt de segregatie in het winkelen: toeristen en de lokale bevolking mogen niet in dezelfde winkels winkelen. Deze regel onderstreept de gecontroleerde en verborgen aard van het toerisme in Noord-Korea.
Westerse toeristen hebben te maken met zware beperkingen. Ze moeten de autoriteiten op de hoogte stellen van hun plannen en altijd onder toezicht van een gids blijven, zelfs voor zoiets alledaags als winkelen.
Vlekkeloze straten, verborgen strijd
De straten van Pyongyang glanzen van netheid, maar het is niet alleen burgertrots die aan het werk is. Strenge boetes houden zwerfvuil op afstand, maar de straten hebben ook hun geheimen. Een gedurfde fotograaf legde een zeldzaam moment vast: een inwoner die betrapt werd op het onopvallend omzeilen van de regels.
Ondanks de gepolijste buitenkant van Pyongyang zijn de onderliggende problemen van de stad moeilijk te verbergen. Noord-Korea steekt middelen in het onderhouden van deze façade, zelfs als de hoofdstad worstelt met diepere problemen van verval en verwaarlozing.
De hoge prijs van vrijheid
Ontsnappen aan Noord-Korea brengt een hoge prijs met zich mee, zowel in risico’s als in dollars. Voor de gemiddelde Noord-Koreaan betekent dromen van een nieuw leven een onmogelijke som van 8000 dollar. Een ontmoedigend bedrag, vooral in een land waar armoede wijdverspreid is.
Degenen die de moed en het geld hebben verzameld om te vertrekken, komen voor de deur van China tot stilstand. Zelfs met 8000 dollar vinden vluchtelingen weinig soelaas, omdat China hen de status en bescherming weigert waar ze zo wanhopig naar op zoek zijn.
Militaire vrachtwagens: Niet wat ze lijken
In Noord-Korea zijn militaire trucks niet wat ze lijken. Ze zijn niet bedoeld voor gevechten, maar voor het verplaatsen van soldaten. Het vastleggen hiervan op camera is riskant en leidt vaak tot gevangenisstraf. Een fotograaf zette alles op het spel voor een foto op afstand en ontkwam ternauwernood aan problemen.
Deze trucks symboliseren de unieke manier waarop Noord-Korea omgaat met militaire middelen. De foto, die in het geheim werd gemaakt, laat een andere kant van de strijdkrachten van het land zien, die zelden door de buitenwereld wordt gezien.
Melodieën onder toezicht
“Harmonie onder toezicht”: Onder Kim Il-Sung was jazz verboden en moest alle muziek de staatsideologie weerspiegelen. Zijn opvolger, Kim Jong-il, versoepelde de regels en liet zelfs westerse muziek toe.
Maak kennis met de Moranbong Band, de muzikale elite van Noord-Korea, uitgekozen door Kim Jong-un. Ze treden alleen op bij selecte evenementen en belichamen de gecontroleerde omarming van muziek door het regime.
De last van staatsarbeiders
Staatsarbeiders in Noord-Korea belichamen de harde werkomstandigheden en hebben vaak geen basisvervoer. Beelden onthullen hun strijd: handenarbeid zonder de hulp van voertuigen, een schril contrast met de toewijzing van middelen door het leger.
Aangezien het grootste deel van het nationale budget naar het leger gaat, blijft er weinig over voor civiele projecten. Gewone burgers zijn de dupe van deze onevenwichtigheid; hun dagelijks gezwoeg getuigt van de prioriteiten van de staat.
Beperkte bewegingsvrijheid in het Kluizenrijk
Reizen binnen Noord-Korea wordt streng gecontroleerd. Burgers hebben vergunningen nodig voor zelfs eenvoudige reizen, een duidelijke herinnering aan de greep van de overheid op het dagelijks leven. Verplaatsen tussen steden is geen kwestie van keuze, maar een privilege dat slechts mondjesmaat wordt toegekend.
Voor langere reizen zijn auto’s zeldzaam. De staat stuurt mensen in de richting van bussen of treinen en houdt hun bewegingen nauwlettend in de gaten. Het is een systeem dat ervoor zorgt dat iedereen onder het toeziend oog van het regime reist.
De bus in
Noord-Korea vertrouwt sterk op het openbaar vervoer, omdat het bezit van een auto zeldzaam is. De bruisende bussen zijn de hartslag van het reizen en brengen mensen van huis naar hun werk. Ze geven een kijkje in het dagelijks leven van de Noord-Koreanen, waarbij elke reis een verhaal op zich is.
Zelfs voor de weinigen met een auto is reizen buiten de stad geen makkie. Vergunningen zijn een must, waardoor bussen de beste keuze zijn. Stel je voor dat je een speciale pas nodig hebt om de volgende stad te bezoeken – dat is een andere wereld!
Trots in Pyongyang
Sinds 1948 is Pyongyang de trotse hoofdstad van Noord-Korea. Pyongyang is herbouwd uit de ruïnes van de Koreaanse oorlog en is nu de grootste stad van het land. Het is meer dan een stad; het is een symbool van veerkracht en trots.
Fotograaf Michael Huniewicz legde deze geest vast. Zijn gids benadrukte de smetteloze straten van Pyongyang, een trots punt voor de lokale bevolking. Het is een stad die niet alleen schoon is, maar ook in de harten van de mensen is geschrobd.
Eenvoudige bouwwerken
De architectuur van Noord-Korea is een les in eenvoud. Afgezien van een paar grote gebouwen wordt het landschap gekenmerkt door eenvoudige ontwerpen. De reden? Het is een mysterie. Maar deze bouwwerken vertellen het verhaal van een natie met bescheiden ambities.
Deze eenvoud lijkt misschien grimmig voor buitenstaanders, maar het is de thuisbasis van veel Noord-Koreanen. Het is een herinnering dat schoonheid vaak in eenvoud ligt, niet alleen in grootsheid.
Spookachtige poorten
Treinstations in Noord-Korea bieden een griezelige stilte. Ondanks de afhankelijkheid van openbaar vervoer zijn deze poorten vaak verlaten. Het is een schril contrast met de drukke vervoersknooppunten die we kennen.
Huniewicz’ lens ving deze stille scènes op. Hij merkte de eenzaamheid van deze stations op. Het zijn net decors uit een spookverhaal, stil en afwachtend. Misschien wel het perfecte decor voor een ijzingwekkend verhaal!
Wandelen door de stilte
Een fotograaf legde de rust van de Noord-Koreaanse straten vast. Met weinig verkeer worden de wegen paden voor voetgangers, een schril contrast met de drukke straten die wij gewend zijn.
Huniewicz zag een intrigerend patroon: zijn gids remde af voor mooie uitzichten en reed langs minder aantrekkelijke bezienswaardigheden. Het is als een gechoreografeerde rit door een land van contrasten, waar elke bocht een ander verhaal vertelt.
Geen uitgang: Het IJzeren Gordijn van Noord-Korea
In de greep van Noord-Korea zitten mensen opgesloten in hun eigen land zonder vrijheid om te vertrekken. Als je probeert te ontsnappen, wacht je een nachtmerrie: de verschrikkingen van een concentratiekamp of zelfs de dood.
Ontsnappen is maar de helft van de strijd. Degenen die het redden, lopen vaak in een andere val. Mannen worden gevangen genomen door de Chinese autoriteiten en onder dwang teruggestuurd, terwijl vrouwen een donkerder lot wacht: ze worden verkocht om met Chinese mannen te trouwen.
Spookachtig treinstation: In scène gezet?
Michael Huniewicz, een scherpziende fotograaf, voelde dat er iets niet klopte op een Noord-Koreaans treinstation. Goed geklede mensenmassa’s, maar griezelig genoeg kwam er die dag geen trein, behalve één.
Het schema van de enige trein wekte argwaan. Was dit station slechts een pronkstuk? De mensen liepen doelloos rond, wat deed denken aan een scène in scène gezet door een land dat geobsedeerd was door uiterlijk vertoon.
De eindeloze velden
Als je door het platteland van Noord-Korea reist, zie je eindeloze akkers die zich uitstrekken tot aan de horizon. Een pastoraal tafereel, maar niet zonder ontberingen.
Hier zwoegen boeren op rudimentaire wijze in de rijstvelden. Omdat de regering hen verbiedt om meststoffen te gebruiken, nemen ze hun toevlucht tot het gebruik van uitwerpselen, een bewijs van hun veerkracht en de verwaarlozing door het regime.
Verboden terrein: Taxi’s in Pyongyang
In Noord-Korea mogen toeristen geen gebruik maken van taxi’s, een beperking die veel zegt over de controlemechanismen van het land.
Toeristen moeten met gidsen door de stad navigeren, waardoor ze alledaagse ervaringen zoals lokale taxi’s moeten missen. Dit beleid beperkt niet alleen de bewegingsvrijheid, maar verraadt ook de onderliggende economische en sociale dynamiek.
Bronzen bewakers
Op Mansu Hill staan torenhoge bronzen standbeelden van Kim Il-sung en Kim Jong-il als symbolen van macht, waar de Noord-Koreanen met een mengeling van eerbied en angst naar kijken.
Deze kolossale figuren worden ondersteund door het Koreaanse Revolutiemuseum en belichamen de waakzame aanwezigheid van het regime. Voor de lokale bevolking zijn deze beelden meer dan kunst; het zijn altijd aanwezige bewakers in een natie die gehuld is in mysterie.
Ontwikkelingskloof: Een rivier apart
Als je de Yalu rivier oversteekt, is het alsof je in twee verschillende werelden kijkt. Aan de ene kant het bruisende China, aan de andere kant de stille uitgestrektheid van Noord-Korea. Deze opvallende foto legt de levendige verschillen tussen de twee naties vast.
Waar ontwikkeling welig tiert in China, laat het buurland een heel ander beeld zien. De Yalu-rivier is niet alleen een natuurlijke grens; het is een lijn tussen vooruitgang en stagnatie, zoals deze meeslepende foto laat zien.
Het leven onderbreken voor de trein
Ooit op een trein gewacht? In Noord-Korea is het een dagelijks ritueel. Op dit kiekje zie je hoe de lokale bevolking het leven op pauze zet, in afwachting van de trein. Een paar minuten wachten, maar een kijkje in het ritme van hun dag.
De wereld staat hier even stil wanneer er een trein nadert. Op deze foto waakt een bewaker over de stilstaande menigte en zorgt voor orde in deze korte, stille momenten.
Verboden te fotograferen
Deze gewaagde foto trotseert de regels en biedt een zeldzame blik op een verboden plek. Zelfs tegen het advies van een gids in legt de fotograaf een vervallen roze torenflat vast, waarvan de verlatenheid vreemd genoeg wordt aangevuld door bloeiende gewassen en speelse kinderen.
Deze foto, een gedurfde daad van verzet, onthult een verlaten hoek van Noord-Korea, gewoonlijk verborgen voor lenzen. Te midden van de verlatenheid zijn er nog tekenen van leven, die in schril contrast staan met de regels die ze proberen te verbergen.
De zeldzaamheid van auto’s
In een land waar het bezit van een auto voor velen een verre droom is, legt dit beeld de essentie van het dagelijkse woon-werkverkeer vast. Lopend of fietsend zijn de Noord-Koreaanse straten een bewijs van de veerkracht van de mensen in tijden van schaarste.
Stel je een wereld voor zonder files – dat is Noord-Korea. Deze foto laat de eenvoudige realiteit van het vervoer hier zien: geen auto’s, alleen het gestage tempo van voet- en trapverkeer, een schril contrast met de luxe die wij vaak als vanzelfsprekend beschouwen.
Bewaakte straten
Op deze onthullende foto doemt de alomtegenwoordige blik van een soldaat op over straatvegers in Pyongyang. Constante bewaking die een beeld schetst van het leven onder waakzame ogen, zelfs bij de meest alledaagse taken.
Dit kiekje van Michal Huniewicz legt een veelvoorkomend tafereel vast: arbeiders onder het waakzame toezicht van een soldaat. Het biedt ons een kijkje in de gecontroleerde realiteit van Noord-Korea; zelfs het dagelijkse leven ontsnapt niet aan de constante bewaking.
De dagelijkse sleur: Woon-werkverkeer in Noord-Korea
Deze foto schetst een somber beeld van het dagelijkse woon-werkverkeer in Noord-Korea. Gekleed in uniformen die doen denken aan functies in overheidsdienst sjokken deze mensen naar hun werk. Hun gezichten weerspiegelen de hardheid van hun leven, treffend vastgelegd door de fotograaf.
Elke ochtend gaan Noord-Koreanen op de klok naar hun werk. Dit beeld legt hun stoïcijnse reis vast, een uniforme mars onder uitdagende omstandigheden, en onthult een aangrijpende, emotieloze routine.
De Juche-kalender
Noord-Korea volgt zijn eigen ritme met de Juche-kalender, die begint in 1912, het geboortejaar van Kim Il-Sung. Deze foto illustreert een mix van oude Koreaanse traditie en moderniteit, een unieke draai aan de tijdmeting sinds 1977.
Terwijl de wereld de Gregoriaanse kalender volgt, onderscheidt Noord-Korea zich met de Juche kalender. Deze interessante samensmelting van Koreaanse tradities en wereldwijde normen, zoals te zien op deze foto, markeert een duidelijk historisch perspectief.
Een propagandadorp
Kijong-dong, genesteld vlakbij de Zuid-Koreaanse grens, is een raadsel. Dit dorp, opgericht in 1953, met zijn moderne gebouwen en gemanicuurde velden, zoals te zien op deze foto, is vermoedelijk slechts een façade voor propaganda.
Dit intrigerende beeld van Kijong-dong roept vragen op: is het een bloeiende gemeenschap of een strategische zet tegen Zuid-Korea? De hoogwaardige voorzieningen van het dorp staan in schril contrast met de typische Noord-Koreaanse realiteit.
Een brug tussen twee werelden
De helder verlichte Chinees-Koreaanse Vriendschapsbrug, die Dandong met Sinuiju verbindt, staat in dit beeld in schril contrast. De levendige lichten van de brug eindigen abrupt in de donkere, sombere uitgestrektheid van Noord-Korea.
Deze foto legt een opvallende juxtapositie vast: de kleurrijke levendigheid van de brug tegen de donkere, sombere achtergrond van Noord-Korea. Het symboliseert een reis van helderheid naar een onzekere somberheid.
De onontkoombare soundtrack
Stel je een wereld voor waar overheidspropaganda het constante achtergrondgeluid is. Deze foto toont een typisch tafereel: een serveerster aan het werk, omringd door de onophoudelijke echo van overheidsboodschappen, een onophoudelijke herinnering aan de aanwezigheid van het regime.
In dit aangrijpende beeld gaat een serveerster door met haar dagelijkse bezigheden, maar het echte verhaal hangt in de lucht. De regeringspropaganda is onophoudelijk te horen, een onzichtbare maar overweldigende aanwezigheid in het leven van de Noord-Koreanen.
Verrassende gelijkheid tussen mannen en vrouwen
Noord-Korea heeft verrassende wetten op het gebied van gendergelijkheid, die veel andere landen overtreffen. Vrouwen hebben rechten op het gebied van het delen van eigendommen, gelijkheid op de werkvloer en vrijheid bij het kiezen van een huwelijk of echtscheiding. Het is een verrassend contrast met wat velen zouden verwachten van deze geheimzinnige staat.
Het is echter niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ondanks deze wetten worden hoge posities vaak bekleed door vrouwen of familieleden van de elite. Toch overtreft dit niveau van vrouwenrechten nog steeds dat van veel Westerse landen, waardoor onze percepties op de proef worden gesteld.
Checklist voor reizigers: Noord-Korea Editie
Ooit afgevraagd hoe het is om in te pakken voor Noord-Korea? Fotograaf Michal Huniewicz deed precies dat en vulde een gedetailleerd douaneformulier in. Elk voorwerp, groot of klein, moest worden aangegeven om er zeker van te zijn dat er niets ‘verboden’ doorheen glipte.
De lijst met verboden dingen? Die is uitgebreid: geen GPS-apparaten, geen Koreaanse films en zeker geen boeken over Noord-Korea, zelfs geen reisgidsen! Het is een sterke herinnering aan de strenge controle die binnen de grenzen wordt uitgeoefend.
Hoogteverschil
Een intrigerend feit is dat Noord-Koreanen korter zijn dan hun zuiderburen. Waarom? Maar liefst 24% is ondervoed. Hun dieet? Voornamelijk ingemaakte kool en maïs, nauwelijks genoeg voor een goede groei.
De gevolgen? Het is meetbaar. Generaties van na de Koreaanse oorlog zijn ongeveer 2 centimeter korter dan Zuid-Koreanen, volgens het Wereldvoedselprogramma. Het is een ontnuchterend cijfer dat de moeilijke leefomstandigheden in het land weerspiegelt.
Olympische minderen schitteren
Tegen de verwachting in is het verarmde Noord-Korea opvallend aanwezig op de Olympische Spelen. Ze doen al sinds 1964 mee en trotseren de kansen met hun deelname en prestaties.
Hun aantal? Een indrukwekkende 56 gouden medailles in verschillende sporten zoals judo en turnen. Het is een bewijs van de vastberadenheid en vaardigheid van hun atleten en laat een andere kant van deze raadselachtige natie zien.
Strikte fotoregels onthuld
Kun jij je voorstellen dat je verteld wordt hoe je een foto moet maken? Fotograaf Michal Huniewicz ontdekte dit bij het Mansu Hill Grand Monument in Noord-Korea. De regel? Op kiekjes moeten beide leiders staan, volledig en perfect gekaderd.
Breek de regel en je foto verdwijnt. Toch legde Huniewicz, die niet vreemd is aan het omzeilen van regels, veel foto’s op zijn manier vast en onthulde zo de strenge, vaak bizarre regels waar toeristen mee te maken hebben.
De accordeon: een nationale favoriet
In Noord-Korea is de accordeon niet zomaar een instrument; het is een cultureel hoogstandje. In tegenstelling tot elders, waar accordeons zeldzaam zijn, klinken ze in Noord-Korea met traditie en geschiedenis. Sinds de jaren 90 is het voor leraren verplicht om accordeon te leren spelen.
Dit unieke beleid houdt de accordeon levend en geliefd, een merkwaardige culturele eigenaardigheid van deze geïsoleerde natie. Elke sectie is ontworpen om je lezers te betrekken en te informeren met een mix van feiten en een verhalende stijl, waardoor de inhoud zowel informatief als toegankelijk is.