Jason had elk detail van zijn trouwdag tot in de puntjes geregeld en er een weelderig spektakel van gemaakt. Van de glimmende kroonluchters tot de met de hand gevouwen servetten, elk element sprak van perfectie. Uiteindelijk ging deze dag niet alleen om zijn jawoord
Het was zijn ultieme showcase, een kans om te pronken met zijn opgewaardeerde leven in het bijzijn van de enige persoon die het het meest nodig had om het te zien – zijn ex-vriendin, Valeria. Jason en Valeria hadden een moeilijke relatie achter de rug en Jason wilde dat zij vanaf de eerste rij getuige zou zijn van zijn nieuwe geluk.
Toen de ceremonie begon, scande Jason angstig de menigte, in afwachting van Valeria’s komst. Toen Valeria eindelijk arriveerde, wankelde Jasons vertrouwen. Ze was niet alleen. Zijn grijns vervaagde en zijn gezicht verbleekte toen hij zijn ogen sloot op de onverwachte gast aan haar zijde…..
Jason, de bruidegom, stond zenuwachtig op de trouwlocatie in een perfect op maat gemaakt lichtbruin pak, terwijl hij angstig zijn manchetknopen bijstelde. Hij haalde diep adem en probeerde zijn zenuwen in bedwang te houden, maar zijn gedachten dwaalden steeds weer af naar Valeria. “Weet ze waarom ze hier is?” vroeg hij zich af.
De gasten namen plaats op hun stoelen en het zachte gezoem van de gesprekken vulde de lucht. Jason klemde zijn kaak op elkaar, vastbesloten om zijn plan hoe dan ook door te zetten. Zijn vriend Jake kwam naar hem toe om hem op het laatste moment aan te moedigen. “Je kunt het, Jason,” zei Jake terwijl hij een hand op zijn schouder legde. “
Concentreer je gewoon op Emily en op niets anders.” Jason knikte en waardeerde Jake’s poging om hem te kalmeren. Ondanks zijn bezorgdheid wist hij te glimlachen. “Bedankt, man. Ik had dit niet zonder jou kunnen doen.” Jake grijnsde en gaf hem een geruststellend klopje voordat hij opzij stapte om zich bij de andere bruidsjonkers te voegen.
Emily, zijn bruid, maakte zich in een andere kamer klaar met haar bruidsmeisjes, vol nerveuze opwinding. Er was een videograaf die foto’s en video’s maakte voor hun huwelijksherinneringen en hij kon het gegil en gegiechel van de bruidsmeisjes al van ver horen.
De locatie was adembenemend mooi, versierd met weelderige bloemstukken en glinsterende gouden en witte decoraties. Kristallen kroonluchters hingen aan het plafond en wierpen een zachte gloed over de elegante opstelling. De gasten bewonderden de esthetiek en fluisterden complimentjes onder elkaar.
De combinatie van elegantie en verfijning maakte van de locatie een perfecte achtergrond voor de speciale dag van Jason en Emily. Iedereen keek reikhalzend uit naar de ceremonie, zich niet bewust van de onderliggende spanning onder Jasons kalme façade.
In tegenstelling tot wat je zou verwachten, werden Jasons gedachten in beslag genomen door een vrouw die helaas niet zijn bruid was, maar zijn ex – Valeria, die hij speciaal had uitgenodigd zodat ze hem gelukkig en succesvol kon zien.
Hij wilde dat ze getuige zou zijn van zijn perfecte dag en de steek van spijt en jaloezie zou voelen. Terwijl hij naar de gasten keek, bleven zijn ogen naar de ingang gaan, wachtend op Valeria’s komst. Hij genoot van de gedachte en stelde zich de pijn in haar ogen voor die hem de zoete voldoening van wraak zou geven
Om hem heen gingen de voorbereidingen voor de bruiloft door. Mensen kletsten druk en zijn vrienden en ouders piekerden over de geloften en de laatste details. Maar Jasons hoofd werd overspoeld door flashbacks van zijn en Valeria’s tumultueuze relatie.
Hun begin was gevuld met passie en opwinding, zoals de meeste liefdesverhalen. Ze woonden colleges bij, hadden afspraakjes op de campus en zaten elkaar de hele nacht op te jutten. Maar zodra hij in Valeria’s appartement kwam wonen in het laatste jaar, begon alles te verzuren.
Valeria kwam uit een wereld van luxe en privileges waarvan Jason nooit het gevoel had gehad dat hij erbij hoorde. De rijkdom van haar familie was zichtbaar in elk aspect van haar leven, van designerkleding tot extravagante diners. Hoewel Valeria er nooit mee pronkte, was de onuitgesproken kloof tussen hun werelden altijd groot.
Jasons onzekerheden sudderden onder geforceerde glimlachen en onhandig gelach. Hij herinnerde zich dat hij zich niet op zijn plaats voelde op een liefdadigheidsgala dat door Valeria’s familie werd georganiseerd, omringd door gepolijste professionals. De avond maakte zijn gevoel van ontoereikendheid alleen maar erger, vooral toen Valeria lof kreeg toegezwaaid voor haar laatste academische prestatie.
Jason voelde zich vaak een accessoire in Valeria’s wereld, hij ging mee naar evenementen waar hij zich beoordeeld en onder de loep genomen voelde. Hij kon het gevoel niet van zich afschudden dat hij slechts werd getolereerd, een schril contrast met Valeria’s gevierde aanwezigheid. Bij elke bijeenkomst voelde hij zich kleiner en onzichtbaarder.
Jasons jaloezie groeide op stille, verraderlijke manieren. Hij herinnerde zich toen Valeria opgewonden een stageplaats vond dankzij de connecties van haar familie. Jason feliciteerde haar van harte, maar van binnen brokkelde zijn trots af. Haar succes benadrukte alleen zijn eigen moeilijkheden. Haar succes benadrukte alleen maar zijn eigen moeilijkheden, waardoor hij zich een toeschouwer voelde in haar perfecte leven.
Sociale bijeenkomsten waren het ergst. Valeria bewoog zich moeiteloos door de gesprekken, altijd gekleed in de beste kleren, terwijl Jason zich onzichtbaar voelde als hij achterbleef in zijn T-shirt en spijkerbroek. Valeria liet hem nooit onzeker voelen over deze dingen. Maar dat maakte het er niet beter op.
Jasons frustratie kookte over toen Valeria op een avond vertelde over haar plannen voor een postdoctoraal programma in het buitenland. De ruzie die volgde was een storm van beschuldigingen, waardoor ze allebei gewond raakten. Jasons wrok ging niet alleen over Valeria’s rijkdom, maar ook over zijn angst om niet genoeg te zijn.
Valeria probeerde Jason vaak te overladen met cadeaus en dure kleren, maar hij haatte het om alles aan te nemen wat met haar geld was gekocht – het voelde ontluisterend. Ondanks zijn pogingen om zijn onzekerheden te onderdrukken, sijpelden ze als vergif in hun relatie, waardoor hun passie veranderde in sudderende spanning en onuitgesproken wrok.
Hij had vaak het gevoel dat hij moest wedijveren met Valeria’s successen en dat zijn eigen prestaties in vergelijking daarmee verbleekten. Zijn trots kon het niet aan om altijd op de tweede plaats te komen. Valeria was zich niet bewust van Jasons onrust en bleef zich ontwikkelen.
Valeria’s familielandgoed was adembenemend, een uitgestrekt herenhuis aan het meer omringd door weelderige tuinen en serene wateren. De grootsheid van de plek was overweldigend voor Jason, die zich een buitenbeentje voelde tussen de gepolijste, welgestelde gasten.
Terwijl Jason door het weekend navigeerde, kon hij het stille gefluister en de afkeurende blikken van Valeria’s familieleden niet negeren. Hij hoorde opmerkingen over zijn bescheiden achtergrond en onbeschaafde manieren, en elke opmerking was een dolk op zijn trots. Hij voelde zich beoordeeld, klein en totaal niet op zijn plaats in hun wereld.
Jason probeerde de schijn op te houden, maar elke interactie voelde als een test waarvoor hij faalde. Hij keek hoe Valeria zich moeiteloos door gesprekken bewoog, haar gelach mengde zich met het gezoem van de sociale scène van het landgoed. Hij benijdde haar gemak, haar vermogen om erbij te horen waar hij zich een buitenstaander voelde.
Het ongemak kwam tot een hoogtepunt toen een waardevol familiestuk – een met diamanten ingelegde pen en pennenhouder van Valeria’s grootvader – werd vermist. De gasten werden onrustig en er hing een dikke laag achterdocht in de lucht.
Jason voelde de verschuiving onmiddellijk, de manier waarop ogen subtiel naar hem draaiden als de duidelijke schuldige. Hoewel niemand hem openlijk beschuldigde, kon Jason de onuitgesproken schuld op zijn schouders voelen neerkomen. Hij zag hoe Valeria’s familieleden wetende blikken uitwisselden.
Hun stemmen waren zacht, maar niet zacht genoeg om hem de insinuaties niet te laten opvangen. Elke blik en elk gefluister verdiepte zijn gevoel van isolement. Valeria verdedigde Jason snel. Toen iemand voorstelde om de spullen van iedereen te doorzoeken, hield ze voet bij stuk, met een vaste, gebiedende stem.
“Niemand controleert Jasons tassen,” verklaarde ze en ze verweet iedereen die haar durfde uit te dagen. Jason voelde haar beschermende houding, maar het deed weinig om zijn gekneusde ego te kalmeren. In plaats van zich getroost te voelen door Valeria’s verdediging, voelde Jason zich vernederd.
Hij haatte het dat zij voor hem op moest komen, alsof hij zichzelf niet kon verdedigen. De achterdocht van haar familie, gecombineerd met het medelijden in haar ogen, maakte dat hij zich alleen maar kleiner en ontoereikend voelde.
Later die avond, toen het landgoed tot rust kwam, liep Jason hun kamer binnen om Valeria in zijn tas te zien rommelen. Jasons hart zonk en zijn woede laaide meteen op. “Wat doe je,” eiste hij, zijn stem scherp van woede.
Valeria keek geschrokken op met een oplader in haar hand. “Ik was hier net naar op zoek,” zei ze, op een kalme toon. Maar Jasons gedachten waren al aan het twijfelen. “Je liegt,” snauwde Jason, zijn stem krakend onder het gewicht van zijn emoties. ”
Je denkt dat ik die stomme pen heb gepakt, hè? Je bent net als zij – weer zo’n rijk, verwaand meisje dat denkt dat iedereen onder haar niveau is.” Valeria’s ogen sperden zich open, schok en pijn flitsten over haar gezicht. Jason schreeuwde het uit.
Valeria probeerde het uit te leggen, maar Jason luisterde niet meer. Hij duwde haar aan de kant en probeerde de kamer te verlaten. “Je zult me nooit als iets anders dan een leugenaar zien,” ging hij verder, zijn woorden venijnig. “Al dat medelijden, je verdediging, het was allemaal voor de show.”
Jason kon het gewicht van zijn emoties niet meer dragen en stormde het landgoed uit, Valeria in verbijsterde stilte achterlatend. De steek van haar vermeende verraad en zijn eigen onzekerheden overweldigden hem, elke stap weg van haar huis gevoed door een mix van woede en vernedering.
Uren later begon Jasons woede af te koelen, vervangen door sluipende twijfel. Hij lag wakker, de herinnering aan Valeria’s getroffen gezicht achtervolgde hem. Zijn woorden weerklonken in zijn hoofd, hard en onverzettelijk. Misschien was ze gewoon op zoek naar een oplader. Was hij te hard geweest, te snel met zijn oordeel?
De volgende dag belde Jason Valeria om zich te verontschuldigen. Hij probeerde het uit te leggen, de schade te herstellen met beloftes dat hij niet meende wat hij zei. Maar Valeria’s stem was koud en afstandelijk. Ze was diep gekwetst, niet alleen door zijn beschuldigingen, maar ook door zijn uitbarsting in het bijzijn van haar familie.
Valeria weigerde Jason terug te nemen. Ze was niet alleen gekwetst maar ook beledigd dat hij tegen haar schreeuwde terwijl haar ouders in de kamer ernaast waren. De vernedering van zijn publieke woede had haar diep geraakt, verder dan ze gemakkelijk kon vergeven.
Jasons poging om het goed te maken veranderde al snel in frustratie. Hij voelde een mix van spijt en toenemende kleinzieligheid toen Valeria bij haar besluit bleef. Haar weigering om hem te vergeven raakte een gevoelige snaar en Jasons aanvankelijke spijt veranderde in een gevoel van verontwaardiging dat ze niet wilde toegeven.
Jason hing op en zijn emoties laaiden op tussen schuldgevoel en woede. In plaats van zijn verontschuldiging te accepteren, wakkerde Valeria’s standvastige weigering het vuur van zijn gekwetste trots aan. Voor hem voelde het als nog een afwijzing, nog een manier waarop Valeria’s wereld de rijen tegen hem sloot.
Om het voor Jason nog erger te maken, leek Valeria snel verder te gaan, haar leven bloeide op in het kielzog van hun breuk. Voor hem leek ze ongedeerd, met een indrukwekkende nieuwe baan en al snel een nieuwe relatie.
Ze was er aanvankelijk kapot van en worstelde veel achter de schermen, maar het enige wat Jason zag was haar schijnbaar perfecte leven dat zich zonder hem ontvouwde. Haar sociale media stonden vol met glimlachen, successen en momenten die hem leken te beschimpen en zijn overtuiging dat hij makkelijk te vervangen was, versterkten.
Om de pijn te verdoven zocht Jason troost in een reeks losse relaties, maar geen enkele bood echt soelaas. Hij ging van de ene vluchtige connectie naar de andere en vermeed emotionele intimiteit alsof het een valstrik was. Zijn hart was nog steeds gekwetst en deinsde terug voor alles wat op een verbintenis leek.
Tijdens een van deze doelloze escapades ontmoette Jason Emily op een werkfeest. Ze was levendig, levendig en volledig onbelast door de ingewikkeldheden die Jason’s verleden hadden achtervolgd. Ze hadden meteen een band, deelden makkelijk gelach en verhalen die zonder het gewicht van de geschiedenis vloeiden.
Toen Jason Emily ontmoette, stond ze op het punt zich te verloven met haar oude vriend, een feit dat ze terloops noemde tijdens hun eerste gesprekken. In het begin vond Jason het niet erg; hij was nog steeds verloren in zijn eigen emotionele onthechting en zag Emily als een vluchtige afleiding.
Maar naarmate ze meer tijd met elkaar doorbrachten, voelde Jason een verschuiving. Emily’s verlovingsplannen kwamen steeds meer onder druk te staan naarmate haar gevoelens voor Jason sterker werden. Uiteindelijk nam Emily de moeilijke beslissing om haar verloving te beëindigen. De keuze was niet gemakkelijk, maar de aantrekkingskracht naar Jason toe was sterker.
Voor Jason was Emily’s keuze een bevestiging die hij hard nodig had. Hij had gezien hoe ze wegliep van haar eigen gevestigde toekomst om samen met hem iets nieuws op te bouwen. In Emily’s ogen zag hij geen medelijden of veroordeling, maar oprechte genegenheid – een schril contrast met de schaduwen uit zijn verleden.
Maar ondanks al zijn liefde voor Emily werden zijn gedachten, toen Jason op zijn trouwdag in de zaal stond, volledig in beslag genomen door Valeria. Jasons schuldgevoel uit het verleden vermengde zich nu met een vreemd gevoel van bevestiging terwijl hij zich voorbereidde om met zijn nieuwe leven voor haar te pronken.
De gasten begonnen te arriveren op de locatie en vulden de lucht met geklets en opwinding. Het geluid van gelach en gesprekken weerklonk door de prachtig versierde zaal. Jason begroette een paar gasten, zijn ogen voortdurend de ingang aftastend.
Hij plakte een glimlach op en probeerde zijn onderliggende bezorgdheid over Valeria’s naderende aankomst te verbergen. Jake en Jason namen de zitplaatsen nog een laatste keer door, om er zeker van te zijn dat alles perfect was. Weet je zeker dat Valeria’s stoel op de beste plek staat?” vroeg Jason Vroeg Jason.
Absoluut. Vertrouw me,” zei hij terwijl hij Jason een schouderklopje gaf. Tevreden stapten ze naar achteren om de georganiseerde rijen stoelen te bewonderen, elk versierd met een seizoensboeket. De nauwgezette planning leek vruchten af te werpen.
De locatie zag er prachtig uit en Jason voelde een golf van vertrouwen dat alles volgens plan zou verlopen. Hij haalde diep adem om de nervositeit van zich af te schudden. Zijn vastberadenheid werd sterker, hij visualiseerde een toekomst met Emily en schoof zijn zorgen over Valeria aan de kant.
Geroezemoes onder de gasten trok Jasons aandacht toen Valeria eindelijk arriveerde. Hoofden draaiden zich om, gesprekken pauzeerden en de sfeer veranderde een beetje. Jason gluurde door een opening in de gordijnen, zijn hart ging tekeer.
Valeria stond bij de ingang en scande de zaal met een onleesbare uitdrukking. Mensen fluisterden, herkenden haar en verhoogden de spanning. Jasons vingers trommelden nerveus tegen zijn handpalm terwijl hij de onvermijdelijke confrontatie afwachtte, zijn plan wankelend op het randje.
Ze zag er prachtig uit, ontegenzeggelijk mooi en beheerst in een donkere smaragdgroene jurk die haar elegantie benadrukte. Valeria liep zelfverzekerd met opgeheven hoofd en trok elke blik in de zaal. De gesprekken verstomden terwijl de gasten haar houding bewonderden, ondanks dat het de bruiloft van haar ex was.
Jasons maag knoopte zich samen, zijn zelfvertrouwen wankelde. Hij zag hoe ze moeiteloos door de menigte navigeerde en beleefde gesprekken voerde. Haar aanwezigheid was indrukwekkend en ze stond nog steeds in het middelpunt van de belangstelling. Maar tot Jasons verbazing was ze niet alleen.
De aanwezigheid van een gast met Valeria wekte ieders nieuwsgierigheid, maar niemand durfde het haar rechtstreeks te vragen. Gefluister en zijdelingse blikken vulden de kamer. Wie was die persoon die bij haar was? Vroeg Jason zich af terwijl hij het tafereel van achter de gordijnen gadesloeg.
“Wie zou het kunnen zijn?” dacht hij terwijl zijn gedachten op hol sloegen. De knopen in zijn maag werden met elke seconde strakker. Hij probeerde zijn aandacht weer op de ceremonie te richten, maar zijn blik dwaalde steeds terug naar Valeria, niet in staat om zijn ongerustheid van zich af te schudden.
De mysterieuze gast bleef aan Valeria’s zijde en straalde een zelfverzekerdheid uit die Jason verontrustte. De energie die ze in de kamer brachten was voelbaar en maakte het voor Jason moeilijker om zich op zijn eigen bruiloft te concentreren. Er voelde iets vreemds aan.
Jason wilde meteen naar buiten stappen om meer over deze gast te weten te komen, maar de dreunende stem van de weddingplanner hield hem tegen. “Oké, iedereen in positie!” riep ze, terwijl ze de bruiloftsgangers verzocht hun posities in te nemen.
Jason paste zijn pak aan en wierp nog een laatste blik op Valeria. De bruisende energie van de planner leidde hem even af, gaf duidelijke aanwijzingen en hield iedereen alert. Emily maakte haar entree en zag er adembenemend uit in haar ivoorkleurige jurk. De zaal verstomde en alle ogen waren op haar gericht.
Zelfs Jasons gedachten vervaagden even en werden vervangen door een nieuwe bewondering voor Emily. Zijn ogen waren op zijn bruid gericht, maar hij kon de gedachten aan Valeria niet helemaal van zich afschudden. Terwijl Emily het altaar naderde, dwaalden zijn gedachten steeds terug. “Waarom heeft ze iemand meegenomen?”
De ceremonie ging verder met oprechte geloften en emotionele toespraken. Jason en Emily stonden voor elkaar en deelden beloftes voor hun toekomst. Jason vergat even zijn angst, verloren in het belang van deze levensveranderende gebeurtenis.
De omvang van het huwelijk met zijn beste vriendin overschaduwde zijn rusteloze gedachten over Valeria. Op dit moment is hij volledig gefocust op de vreugde van hun verbintenis. Emily’s glimlach straalde en haar geluk was aanstekelijk, waardoor Jason zich dankbaar voelde dat hij aan dit nieuwe hoofdstuk begon.
De ceremonie werd afgesloten met gejuich en applaus en het pasgetrouwde stel liep naar het altaar. Op de receptie was de sfeer feestelijk en bruiste het van de activiteiten. De zaal glom van de lichtjes en het geluid van gelach en rinkelende glazen vulde de lucht.
Toen de eerste dans ten einde liep, zag Jason dat Valeria en haar gast zich comfortabel onder de andere gasten mengden, wat zijn onbehagen nog groter maakte. Hun gemak en de manier waarop ze opgingen in de omgeving zette Jason op scherp. “Wie is deze persoon?” vraagt hij zich af, niet in staat om zijn nieuwsgierigheid van zich af te schudden
Tijdens gesprekken zoeken zijn ogen regelmatig de kamer af, op zoek naar hen. Elke keer als hij Valeria en haar metgezel ziet, gaat zijn hart tekeer. Emily merkte zijn afleiding op, maar deed het af als huwelijkskriebels en was zich niet bewust van de onrust in hem.
De spanning tussen Jasons nieuwsgierigheid en het vreugdevolle feest werd steeds voelbaarder. De gasten bleven opgaan in de festiviteiten, kletsten en dansten, terwijl Jasons gedachten raasden. Elk moment met Emily werd overschaduwd door het mysterie dat hij niet kon ontrafelen.
Tegen het einde van de avond kwamen Valeria en haar gast naar het pasgetrouwde stel toe om hen te feliciteren. Jason kreeg een schok van die aanblik en zijn hart bonsde in zijn borstkas. De zaal hield zijn adem in toen ze dichterbij kwamen.
Jason zette zich schrap, onzeker over wat hij kon verwachten, maar hij wist dat het moment was aangebroken. Deze bruiloft was zijn stille wraak, een verklaring dat hij het zonder haar had gered. Hij wilde dat Valeria het leven zou zien dat hij had opgebouwd, dat ze spijt zou voelen omdat ze ooit aan hem had getwijfeld.
Toen Valeria met haar gast naderde, voelde Jason zijn polsslag versnellen. Hij was klaar om zich te koesteren in de bevestiging waar hij zo naar verlangde. Maar toen ze dichterbij kwamen, brokkelde Jasons zelfverzekerde façade af. Valeria’s gast stond naast Valeria, onberispelijk gekleed en met een rustig zelfvertrouwen.
Maar zodra Jasons ogen de mysterieuze man ontmoetten, verbleekte zijn gezicht – deze mysterieuze man was niemand minder dan Emily’s langdurige ex-vriend. Het besef kwam als een koude klap en ontrafelde het zorgvuldig opgebouwde verhaal dat hij voor deze dag had opgebouwd.
Emily’s ex was niet zomaar een gast; hij was de man met wie ze ooit had willen trouwen. Dit had Jason helemaal niet verwacht. Emily’s gezicht weerspiegelde Jasons schok, haar glimlach haperde toen de herkenning doordrong.
Het moment was vol spanning, de feestelijke sfeer van de receptie voelde plotseling zwaar en ongemakkelijk. Jason kon het ongemak in Emily’s ogen zien, haar kalmte die wankelde toen ze voor een botsing tussen haar heden en verleden stond.
Jasons zorgvuldig geplande showcase voelde nu hol aan, overschaduwd door de aanwezigheid van de man die ooit deel had uitgemaakt van Emily’s toekomst. Het vertrouwen dat Jason net nog had, was volledig uit hem verdwenen.
Valeria, die naast haar partner stond, straalde een gevoel van kalmte en tevredenheid uit dat Jason verontrustte. Dit was niet de reactie die hij had verwacht. Ze was niet jaloers of bedroefd; ze leek oprecht gelukkig, onaangedaan door het schouwspel dat hij had gecreëerd.
Valeria’s partner feliciteerde hem beleefd, zijn aanwezigheid torende boven het moment uit en voegde een onuitgesproken spanning toe. Jason voelde zich in het niet vallen, niet door zijn fysieke gestalte maar door de schaduwen van zijn eigen onzekerheden. Jasons plan was spectaculair mislukt en hij voelde zich blootgesteld.
Emily’s ogen flikkerden tussen Jason en haar ex, het gewicht van de onverwachte ontmoeting drukte op haar. Emily draaide zich boos om naar Jason en fluisterde “Waarom zou je hem uitnodigen?”.
Jasons uitgebreide plan om te pronken met zijn geluk was mislukt, waardoor hij blootgesteld en kwetsbaar was. Terwijl hij nadacht over zijn obsessie met Valeria, wist hij dat hij het had verknald en zijn mooie begin met Emily in gevaar had gebracht.
Terwijl Jason daar stond, viel het gewicht van zijn keuzes op hem neer. Zijn obsessie om een punt te maken tegenover Valeria had hem verblind voor de realiteit van zijn trouwdag – de ware vreugde van het trouwen met Emily. In zijn poging om zijn ex te overtreffen, had hij uit het oog verloren wat echt belangrijk was.
Spijt greep hem aan toen hij de verwarring en pijn op Emily’s gezicht zag. Deze dag had over hen moeten gaan, een viering van hun liefde. Maar zijn fixatie op Valeria had een schaduw over alles geworpen, waardoor Jason worstelde met de gevolgen van zijn eigen daden.
Emily’s uitdrukking verstrakte en ze verontschuldigde zich beleefd, haar stem kalm maar gespannen. Jason haastte zich achter haar aan, zijn hart bonkte, wanhopig om het uit te leggen. Hij besefte nu, zij het te laat, dat hij het verleden moest loslaten en zich moest richten op zijn heden en toekomst – Emily.