Haar baas had zelfs een extra vergadering gepland om haar en al haar collega’s te informeren over deze man. Hij was meerdere keren komen opdagen, elke keer zag hij er erger uit dan voorheen en smeekte hij hen om hulp. De laatste keer werd het zo erg dat hij zijn woorden versprak en tegen andere klanten schreeuwde. Het enige wat de verkoop van die dag redde, waren de buitengewone kortingen die aan alle potentiële kopers werden gegeven vanwege het ongemak. Claire kon de manager nog horen schreeuwen na die puinhoop.
Ze had kort met de man gesproken, die blijkbaar Dave heette, terwijl zij en een collega hem naar buiten sleepten. Hij vertelde haar dat hij geboren en getogen was in deze stad en altijd een comfortabel leven had gehad, tot het moment dat de economie instortte en Dave’s leven tot de grond toe afbrandde. “Als je gewoon naar me zou luisteren, zou je het begrijpen!”, zei hij. Claire had bijna medelijden met hem, ze had altijd een zwak voor hulpelozen en ouderen. Maar door het tafereel van daarnet en de angst om haar baan te verliezen, reageerde ze niet op zijn smeekbeden.
Nu zwierf hij weer over de parkeerplaats. Hij zag er net zo verfomfaaid uit als de vorige keer: vlekken over zijn hele broek, verward en gematteerd lang haar en ze dacht zelfs een gat in zijn schoenen te zien!
Ze liep naar hem toe om hem te zeggen dat hij onmiddellijk moest vertrekken, anders zou ze hem laten arresteren. Maar toen zag ze het. Was dat echt wie ze dacht dat het was, die naast Dave liep? Dat kon niet waar zijn!
Claire’s hart ging tekeer toen Alexander Kincade naast Dave stond. Naast Dave! Alexander, het gezicht achter Kincade Enterprises was niet alleen rijk en beroemd; hij was de grote naam in de technologische industrie.
Hij was toonaangevend op het gebied van groene energie en maakte de wereld groener en beter. In de autowereld waren zijn elektrische ontwerpen meesterwerken die schoonheid met hersens combineerden – ware kunst op wielen. De baas van Claire had het er vaak over gehad hoe mooi hij het werk van Kincade vond.
De aanblik van hen samen was schokkend. Plotseling was Dave niet langer alleen maar een indringer; hij was bevriend met een machtig iemand. Hoe kon een bedelaar als Dave in hemelsnaam in de aanwezigheid van Kincade komen?
Claire voelde ontzag en verwarring, samen met een dosis angst. Dit was Alexander Kincade, een legende in de zakenwereld. Waarom was hij bij Dave, iemand die ze al vaak had weggejaagd?
Alexander was belangrijk. Claire had zijn prestaties gevolgd in de media, zijn zakelijke overwinningen waren altijd in het nieuws. Hij was een man met een gouden handdruk en alles wat hij deed werd iets speciaals. Hem met Dave zien voelde als een scène uit een vreemde droom.
Claire’s handen zweetten. Ze zou naar hem toe moeten lopen; dat was wat haar werk vereiste. VIP’s zoals Alexander moesten niet genegeerd worden; ze moesten met open armen ontvangen worden. Maar angst hield haar voeten aan de grond. Wat zou haar baas doen als ze Dave niet van de parkeerplaats schopte zoals hij haar had opgedragen?
De smeekbedes van Dave weerklonken in haar hoofd. Hij had gesmeekt om gehoord te worden, maar Claire had niet geluisterd. Ze had hem als een probleem gezien, niet als een persoon. Nu, door Alexanders aanwezigheid, trok ze dat in twijfel. Zat er meer achter Dave dan ze had aangenomen?
Claire herinnerde zich dat de media vermeldden dat het bij Alexander niet alleen om zijn rijkdom ging, maar ook om zijn vriendelijkheid. Verhalen over zijn zakelijke overwinningen gingen hand in hand met verhalen over zijn vrijgevigheid. Hij zag de echte persoon achter de cijfers. Kon hij iets in Dave zien dat Claire had gemist?
Ze wist niet hoe ze met deze nieuwe, onvoorspelbare situatie moest omgaan. Haar opleiding had haar hier niet op voorbereid. Moest ze Dave wegsturen zoals haar manager had gezegd, of moest ze Alexander de VIP-behandeling geven die hij verdiende? Claire stond op een kruispunt.
Nog steeds onzeker over wat ze precies moest doen, begonnen Claire’s voeten te bewegen zonder dat ze het doorhad. Ze liep naar Dave en Alexander en begroette Alexander zoals ze gewend was met alle klanten: “Goedemiddag, meneer Kincade,” zei ze met zachte stem. Ze wierp een blik op Dave, maar besloot hem niet te begroeten. Ze probeerde wanhopig een evenwicht te vinden tussen het niet ongehoorzaam willen zijn aan haar baas en het niet willen verliezen van een belangrijke klant.
Alexander knikte naar Claire en begroette haar met “Goedemiddag, Miss…? “Claire, meneer. Claire Thompson,” antwoordde ze, terwijl ze de lege plek invulde. Ondanks haar innerlijke strijd over hoe ze deze interactie moest aanpakken, kwam ze zelfverzekerd en professioneel over. Ze probeerde zich te concentreren op het gesprek met meneer Kincade, maar ook Dave in de gaten te houden om er zeker van te zijn dat hij niet weer voor problemen zou zorgen.
“Ik hoop dat ik geen problemen veroorzaak,” zei Alexander. “Helemaal niet, meneer Kincade. We zijn altijd blij met bezoekers, vooral iemand met uw … status,” antwoordde Claire. Ze was nog steeds erg in de war over de mogelijke relatie tussen een man als Alexander en Dave.
Misschien had Claire de situatie verkeerd ingeschat en viel Dave Alexander eigenlijk lastig? Misschien ging Alexander ook wel klagen over Dave, net als alle klanten voor hem? Waren ze echt vrienden, of probeerde meneer Kincade gewoon aardig te zijn voor iemand die het minder goed had? Gedachten raasden door Claire’s hoofd.
Alexander ging verder en trok Claire terug naar de werkelijkheid. “Ik heb goede dingen over deze zaak gehoord. Uw collectie is indrukwekkend.” “Dank u, meneer. We zijn er trots op dat we onze klanten het beste van het beste kunnen bieden.” Wist Claire te antwoorden. Ze vroeg zich af of Alexander haar ongemak met Dave merkte, of dat ze het goed genoeg verborg.
“Ik heb Dave hier opgemerkt, een interessante verschijning,” zei Alexander tegen Claire, terwijl hij naar Dave keek. Tijdens het korte gesprek tussen Alex en Claire was Dave naar het hoofdgebouw gelopen, waar Claire’s baas een vergadering had. Het leek wel alsof Dave zich op dit moment probeerde te laten arresteren; wat ging er in hemelsnaam om in zijn hoofd?
Alexander veranderde plotseling van onderwerp en vroeg haar naar een bepaalde auto en het model ervan. Claire was verrast door de abrupte verandering van onderwerp van Dave terug naar auto’s, maar ze vermande zich snel. Ze ging in haar professionele modus en vertelde hem over de specificaties en specifieke kenmerken van de auto.
Alexander lette goed op terwijl hij rond de auto liep en alle kenmerken bekeek waar Claire het over had. Ze vergat Dave bijna even, maar net toen ze eraan dacht om Alexander uit te nodigen bij de dealer om de deal te sluiten, zag ze Dave in haar ooghoek. Haar baas had hem gezien en Claire zag hem naar buiten stormen om tegen Dave te schreeuwen dat hij weg moest gaan, met de telefoon in de hand om waarschijnlijk de politie te bellen.
Net toen Claire’s manager Dave bijna had bereikt, draaide Alexander zich om en liep naar de uitgang. “Bedankt voor alle informatie, fijne rest van je dag. Claire!” zei Alexander, terwijl hij naar Dave zwaaide. Dave volgde hem snel, Claire in opperste verwarring achterlatend. Gingen ze echt samen weg of viel Dave hem lastig? Dave kon toch niet echt een kennis zijn van iemand die zo belangrijk was?
Claire keek toe hoe ze weggingen, toen haar baas ineens naast haar stond en haar boos vertelde dat ze hier aan het eind van de dag over zouden praten. “Ja, natuurlijk meneer, maar…” antwoordde Claire, maar haar baas kapte haar af voordat ze haar antwoord kon afmaken. “We hebben het hier al eerder over gehad en nu laat je een bedelaar als Dave zo’n belangrijke klant intimideren, dit is volstrekt onacceptabel” siste hij naar Claire, terwijl hij weer naar binnen liep.
Naarmate de dag vorderde, dwaalden Claire’s gedachten af naar Dave als er geen klanten in de buurt waren. Ze vroeg zich af wie die Dave eigenlijk was achter zijn slordige haar en oude kleren? Had ze zich al die tijd in hem vergist? In Alexanders aanwezigheid leek Dave te veranderen van een bedelaar in iemand met een onverwacht achtergrondverhaal; wat zou dat kunnen zijn?
Ze bleef terugdenken aan wat Alexander haar had verteld: “nogal een interessante aanwezigheid”. Misschien moest ze haar baas vertellen dat Alexander dat had gezegd. Dat zou kunnen verklaren waarom ze Dave niet uit het complot had laten verwijderen, afgezien van het feit dat ze Alexander niet wilde beledigen natuurlijk.
Toen de klok 5 uur sloeg, sleepte Claire zich naar het directiekantoor. Ze wist niet zeker of ze meteen ontslagen zou worden, of dat ze de kans zou krijgen om zichzelf te verdedigen. Wat kon ze zeggen om zichzelf te redden?
Toen ze binnenkwam was haar baas bezig met de verkoopcijfers van die dag. “Allereerst wil ik zeggen dat het me heel erg spijt wat er vanmiddag is gebeurd, maar…” Claire begon, maar werd onderbroken voordat ze kon uitpraten. “Waarom heb je niet geluisterd naar mijn specifieke instructies die ik je de vorige keer heb gegeven?” vroeg haar baas, al iets rustiger dan hij eerder was.
Claire dacht na over hoe ze het beste kon reageren, voordat ze zichzelf uitlegde: “Meneer, Alexander Kincade was daar. Het leek me niet verstandig om…” Ze hoefde haar zin niet eens af te maken voordat haar baas zich realiseerde wat de gevolgen waren van wat ze hem zojuist had verteld.
De uitdrukking van haar baas veranderde. Alexander Kincade was een man die respect verdiende. De hele situatie veranderde als Alexander erbij betrokken was. Hij kon begrijpen dat Claire twijfelde over hoe ze deze situatie het beste kon aanpakken. Hij wist niet of hij Claire goed had begrepen, want hij kon gewoon niet geloven dat een man als Alexander betrokken zou zijn bij Dave de bedelaar.
Om te bevestigen dat hij Claire goed gehoord had, vroeg hij het haar op een zachtere toon dan eerst: “Kincade, zeg je?”. Claire knikte. “Ja, ik denk dat ze hier samen zijn gekomen. Ik wilde meneer Kincade niet de indruk geven dat we hem of zijn vrienden niet welkom heetten.”
Een pauze vulde de kamer terwijl Claire’s manager de situatie overwoog. Dave was een probleem, maar Alexander Kincade was een kans. Hoe moesten we deze situatie in evenwicht brengen? Als Dave echt een vriend van Alexander was, zou de hele benadering van Dave moeten veranderen.
“Ik snap het, Claire,” zei haar baas uiteindelijk. Zijn stem was nu zachter, begripvol. “Maar we kunnen niet toestaan dat Dave andere klanten afschrikt.” Claire luisterde, opgelucht dat haar baas het leek te begrijpen. Ze zou die dag tenminste niet ontslagen worden, dacht ze.
Nadat hij er nog eens over had nagedacht, begon hij weer te praten: “Als Kincade er niet is, moet Dave weggaan,” instrueerde hij Claire. Maar toen voegde hij eraan toe: “Maar probeer erachter te komen wat de afspraak tussen hen is, oké? Wees… aardiger tegen hem.”
Daaraan voegde hij toe: “Ik betaal je nog steeds niet om met klanten te praten, dus word niet te spraakzaam! Hoewel ik begrijp wat er is gebeurd, ben ik nog steeds niet blij dat je een direct bevel negeerde. Weet dat ik je vanaf nu goed in de gaten houd.”
Haar baas besloot met te herhalen dat Claire moest uitzoeken wat er met Dave aan de hand was. Er was duidelijk meer aan de hand dan ze eerst dachten. Claire en haar baas deelden dezelfde nieuwsgierigheid: wat was er met Dave aan de hand?
De volgende dagen was Claire afgeleid, zelfs thuis. De maaltijden waren eenvoudig, de tv-programma’s waren oninteressant en zelfs haar knusse bed bood niet het comfort dat het normaal wel bood. Haar gedachten bleven terugkomen op de situatie met Dave en Mr. Kincade en hoe ze de instructies die haar baas haar had gegeven in evenwicht kon brengen.
Weken later, toen Claire begon te geloven dat ze Dave nooit meer zou zien, verscheen hij plotseling weer op een drukke middag. Terwijl zij een klant hielp, stond hij aan het einde van het perceel. Hoewel hij er nog net zo verfomfaaid uitzag als tijdens de laatste ontmoeting, voelde hijzelf en zijn aanwezigheid anders voor Claire. Ze moest uitzoeken wat er met Dave aan de hand was.
Claire verontschuldigde zich bij de klant die ze aan het helpen was en liep naar Dave toe. Eerst spraken ze niet met elkaar, maar toen verbrak Claire de stilte: “Hoi, Dave”. Haar toon was anders deze keer, niet de strenge en ietwat boze stem die ze al die keren daarvoor had gebruikt.
Claire bleef Dave aankijken terwijl haar gedachten terugdreven naar het gesprek met haar manager na het incident. Ze herinnerde zich de strenge blik van haar baas. Hoewel hij haar situatie begreep, was hij nog steeds niet blij dat Dave en hij daar waren.
Claire herinnerde zich de woorden van haar baas toen ze nu voor Dave stond. Wees aardiger, maar word niet te spraakzaam tegen hem. Ze probeerde een evenwicht te vinden tussen haar natuurlijke nieuwsgierigheid en de mogelijke ergernis die zijn aanwezigheid zou veroorzaken bij andere klanten. Hoe kon ze meer te weten komen zonder ongehoorzaam te zijn aan haar baas?
“Dave,” herhaalde Claire, haar stem zachter en vriendelijker, de instructies van de manager in gedachten houdend. Claire vergat haar omgeving. Op dat moment waren het alleen Claire en Dave en het mysterie dat Claire probeerde op te lossen.
“Weet je, Claire,” begon Dave haar te vertellen. Ze kon een kleine glimlach rond zijn mond zien verschijnen en zijn geheimen bijna in zijn ogen lezen. “Ik was ooit een man met middelen, niet anders dan de mensen die door deze deuren lopen.”Claire hield haar hoofd schuin, ze was nieuwsgierig naar wat er zou volgen en wilde extra opletten. De manier waarop Dave praatte, was alsof hij een heel ander verhaal verborgen hield onder wat hij eigenlijk zei.
“Je had een bedrijf?” Vroeg Claire, in een poging wat meer en duidelijkere informatie uit hem te krijgen. De wereld van Dave was een compleet mysterie, maar Claire had het gevoel dat er een verband was tussen Dave en de autodealer. Waarom zou hij anders steeds weer terugkomen; hij kon overal heen waar hij maar wilde dus waarom zou hij voor deze plek kiezen?
“Oh, een leven vol drukte, jongedame. Een dans met getallen, een ballet met deals,” antwoordde Dave, die het mysterie nog groter maakte. Hij leek te suggereren dat de financiële crisis een nare storm was die niemand in de steek liet, en dat raakte hem als een baksteen.
Claire luisterde en lette goed op wat hij zei, terwijl ze probeerde Daves web van mysteries te ontrafelen. Zou het kunnen dat Daves pad ooit dat van Alexander had gekruist? Misschien in de dagen voor de financiële crisis?
Ze begreep niet waar Dave het eigenlijk over had, dus ging ze verder met haar onderzoek: “Maar hoe heb je Mr. Kincade ontmoet?”. Dave antwoordde met een grinnik en keek zowel geamuseerd als een beetje bedroefd naar de vraag: “Ach, paden kruisen en werelden botsen, Claire. Het lot heeft een grappige manier om zijn eigen ding te doen, net als de wind die waait hoe hij wil.
Claire voelde zich nog verwarder. Alles wat Dave zei, bracht haar weer op een pad van mysterie en onbeantwoorde vragen. Ze wilde gewoon weten waarom hij hier was en hoe hij Alexander kende, maar ze kwam nergens.
“Dus je bent alles kwijtgeraakt in de crisis?” Vroeg Claire verder. Ze hoopte dat hij daar wat duidelijker over zou praten. Het zou op zijn minst een licht kunnen schijnen op hoe hij in de hopeloze positie terecht is gekomen waarin hij zich nu bevindt. Misschien is hij door de crisis de dakloze bedelaar geworden die hij nu is?
“A king’s ransom and a pauper’s penny, all the same in destiny’s eyes,” mompelde Dave terwijl hij Claire nauwelijks aankeek. Hij leek verdwaald in zijn eigen fantasiewereld, verdwaald in zijn eigen raadsels. Zijn antwoorden waren tijdverspilling, Claire had het gevoel dat ze een vreemde vertaling van een oude Latijnse tekst aan het lezen was in plaats van te praten met een levensechte man uit het heden.
Claire raakte steeds meer gefrustreerd door Dave en zijn mysterieuze antwoorden. Elk woord van Dave opende een nieuw hoofdstuk vol vragen. De antwoorden die Claire zocht leken een plaag, altijd net buiten bereik.
Claire werd volledig in beslag genomen door het gesprek met Dave en de wereld om hen heen leek niet te bestaan terwijl ze naar zijn raadselachtige verhalen luisterde. Net toen Claire nog een vraag wilde stellen, zwaaide de deur van de dealer open. Haar baas stapte naar buiten, zijn ogen kaatsten tussen haar en Dave, alsof hij haar aan zijn regels wilde herinneren.
Dave leek de onuitgesproken bevelen van Claire’s baas te begrijpen en stopte met praten. Met een vriendelijk knikje begon hij naar de uitgang van de parkeerplaats te lopen, al zijn geheimen met zich meenemend. Claire keek toe hoe hij wegging, terwijl ze nadacht over zijn woorden. Ze wist niet of ze vooral in de war was of geamuseerd door Dave, hij was echt een interessant figuur zoals Alexander het had verwoord.
Dagen en weken gingen voorbij en Dave dook van tijd tot tijd op bij de autodealer. Niemand begreep waarom, maar met de onuitgesproken steun van Alexander durfde niemand Dave meer te vragen om weg te gaan. Claire stopte vaak om een praatje met hem te maken, maar kon nooit antwoord geven op de vraag wie Dave was en waarom hij bij deze dealer was.
Vreemd genoeg gingen de zaken bij de dealer goed sinds Dave en Alexander samen opdoken. Niemand wist hoe en waarom, maar het feit dat ze die middag samen opdaagden had er vast iets mee te maken. Claire’ manager dacht er niet meer te veel over na. Hij was blijer dan ooit met alle verkoopcijfers, waardoor de spanning die er nog steeds tussen hen was vanwege de situatie met Dave, afnam.
Claire zat midden in een drukke dag bij de dealer toen ze Alexander weer zag. Deze keer was hij met een groep van vier anderen, en Dave was er ook, rondhangend in de groep. Alexander en zijn vrienden bekeken een paar glimmende auto’s. Claire had kunnen horen waar ze het over hadden, als ze maar een paar meter dichter bij haar hadden gestaan.
“Goedendag, Claire,” begroette Alexander haar, terwijl de anderen naar haar zwaaiden. Claire antwoordde met een glimlach en hallo, in de hoop dat nog een gesprek met meneer Kincade haar wat duidelijkheid kon brengen. In plaats daarvan liepen Alexanders en de groep richting het hoofdkantoor, Claire alleen latend met Dave, die weer eens op de parkeerplaats rondzwierf.
Terwijl zij en Dave een van hun raadselachtige gesprekken voerden, kwam de groep samen met haar manager naar buiten. Ze glimlachten allemaal, behalve haar manager. Alexander liep langs Claire naar de uitgang en zei haar gedag en tot ziens. Dave volgde hen, Claire nog meer in de war achterlatend dan ze ooit geweest was.
Wat was er aan de hand? Op dit moment was ze er vrij zeker van dat Alexander en Dave elkaar kenden; dit was de tweede keer dat ze samen weggingen, dat kon geen toeval zijn! Misschien kon haar baas haar vertellen wat er in hemelsnaam aan de hand was?
Ze liep naar haar manager zodra alle investeerders weg waren, maar hij liep snel naar binnen. Claire kon hem nauwelijks inhalen om te vragen wat er aan de hand was. Hij antwoordde alleen “Gaat je niets aan”, terwijl hij er zo boos uitzag als Claire hem ooit had gezien.
De volgende ochtend ontving het hele bedrijf een e-mail. Een groep investeerders was geïnteresseerd in het kopen van het dealerschap. Er zouden binnenkort enkele functies binnen het bedrijf vrijkomen, dus mensen konden hun sollicitatiebrief en cv opsturen als ze wilden solliciteren.
Claire was geschokt. Dit moest de reden zijn waarom zijn baas eerder zo boos was. Was dit de reden dat Alexander en de andere mannen gisteren kwamen opdagen? Hoe paste Dave in dit verhaal?
De investeerders gingen ongelooflijk snel. Voordat iemand echt begreep wat er gebeurde, leken Alexander en zijn groep het dealerschap te hebben overgenomen. In de overgangsweken was Claire’s manager nog geïrriteerder en verbitterder dan voorheen.
Tijdens het hele proces leek Dave nog vaker op te dagen, wat Claire’s baas nog meer haatte dan voorheen. Claire negeerde zijn eerdere bevelen en liet hem gewoon zijn gang gaan: ze wilde een van Alexanders vrienden niet mishandelen. Hoewel ze nog steeds in de war door hem was, begon ze hun gesprekjes vol raadsels steeds meer te waarderen.
De sollicitatieprocedure voor alle nieuwe functies begon en het werd duidelijk dat de nieuwe investeerders het meenden. Haar baas werd gedegradeerd tot een nederige verkoopfunctie, nog lager dan die van Claire. Er zou snel een nieuwe manager komen, zei een andere e-mail van hogerop.
Claire paste zich aan de nieuwe normen bij de dealer aan. Elk lid van het team, behalve haar voormalige baas, was enthousiast over de komende transformatie. In de briefings en e-mails van de investeerders stond dat ze een nieuwe managementcultuur wilden creëren, wat bewezen werd door het ontslag van de nieuwe manager. Ze zouden snel meer horen.
Dagen werden weken en er was nog geen nieuwe manager naar voren geschoven. In e-mails werd vermeld dat het aanwervingsproces goed verliep, maar Claire had geen idee van potentiële kandidaten. Geen van haar collega’s had gesolliciteerd, dus het moest wel een buitenstaander zijn, dacht Claire.
Een andere factor die bijdroeg aan de opwinding bij de dealer was de plotselinge verdwijning van Dave. Claire had hem al weken niet gezien en begon zich een beetje zorgen te maken. Ze was van plan om de volgende keer dat meneer Kincade langs zou komen naar hem en Dave te vragen. Deze keer niet omdat haar ex-baas of zijzelf meer informatie uit hem wilden krijgen, maar uit oprechte bezorgdheid.
Terwijl ze met andere klanten praatte, keek Claire soms naar de achterkant van de parkeerplaats, half verwachtend, half hopend Dave te zien. Maar hij was weg en Alexander gaf haar geen antwoorden over waar hij zou kunnen zijn. Claire maakte zich echt zorgen en bleef aan Dave denken, zelfs als ze thuis was.
Op een ochtend kwam er weer een e-mail van de investeerders; ze hadden een nieuwe manager aangesteld en hij zou die middag langskomen bij de dealer. Iedereen was opgewonden en nieuwsgierig. Hoewel Claire die dag een drukke dag had, keek ze er net als iedereen naar uit om hem te ontmoeten.
Wie was de mysterieuze nieuwe manager? Dat zou iedereen vanmiddag te weten komen. Het was echt het gesprek van de dag in het dealerschap en die middag verzamelden alle werknemers zich in de foyer van het dealerschap om de nieuwe manager te ontmoeten.
Zelfs Claire’s ex-baas was komen opdagen voor deze grote gebeurtenis. Door zijn lagere functie kreeg hij nauwelijks nog de kans om binnen te zijn, hij stond altijd buiten om klanten te begroeten en ze de weg te wijzen naar de echte verkopers. Maar nu stonden alle medewerkers er vol verwachting bij.
De deuren gingen open en naast Alexander kwam de nieuwe manager binnen. Claire’s wereld stond even stil; ongeloof, schok en besef overvielen haar. Het was Dave, helemaal opgeknapt en er fris uitziend, maar nog steeds heel erg zichzelf.
Terwijl iedereen feestelijk klapte, voelde Claire zich alsof ze in een film zat. Dit kon toch niet waar zijn? Hing Dave gewoon weer rond bij Alexander en zou de echte manager over een paar minuten komen opdagen? Claire keek even naar haar inmiddels ex-baas en zag dat hij nog verbaasder keek dan zij. Was het echt waar? Was de mysterieuze bedelaar Dave nu hun leider?
Nadat het wat rustiger was geworden, bedankte Dave iedereen voor het warme welkom. Hij hield een korte toespraak in duidelijke en makkelijk te begrijpen raadsels. Niet alleen zijn uiterlijk was opgefrist, ook zijn taalvaardigheid leek een opfrisbeurt te hebben gehad. Claire was verbijsterd.
Nadat al haar collega’s Dave de hand hadden geschud, was Claire de volgende in de rij. Alexander en Dave begroetten Claire met een strenge maar vriendelijke handdruk; “Hallo Claire, blij je weer te zien!” Zei Dave tegen haar. Daarna vroegen ze haar mee te gaan naar het kantoor van de manager. Claire ging natuurlijk mee.
Tijdens die ontmoeting veranderde Claire’s leven voorgoed. Niet alleen kreeg ze eindelijk antwoord op de vraag wie Dave was en wat hem tot dit punt had gebracht, ze kreeg ook de kans van haar leven.
Door de degradatie van haar ex-baas kwam er een plek vrij voor een nieuwe dagelijkse manager voor als Dave er niet zou zijn. Claire was de enige medewerker die altijd had geprobeerd aardig tegen Dave te zijn en hem met respect te behandelen. Het leek Alexander en Dave niet meer dan logisch dat zij de rol van nieuwe manager zou gaan vervullen.
Claire voelde zich alsof ze in een aflevering van undercover boss zat. Het bleek dat Dave, de bedelaar die nu manager is geworden, haar en haar geduld al die tijd op de proef had gesteld. En haar nu een droombaan aanbood.
Voordat ze er echt over na kon denken, tekende ze het contract en werd ze de nieuwe dagelijkse manager van het dealerschap. Om het te vieren boden Dave en Alexander, nu haar collega’s, haar die avond champagne en een heerlijk diner aan. Aan het eind overhandigde Alexander Claire een oude, versleten envelop.
Binnenin zaten foto’s van een gelukkige en succesvolle Dave die met een brede glimlach voor het dealerschap stond. Hij was de eigenaar van de autozaak, maar verloor alles toen de economie instortte. Ondanks al die ellende bleven hij en Alexander goede vrienden.
Op dat moment klikte het voor Claire. Dave hing altijd rond bij de dealer, hij probeerde terug te keren naar de goede oude tijd toen hij nog geld, succes en trots had. Claire was, zonder het te weten, bevriend geraakt met de oude eigenaar, die haar nu een baan leende als nieuwe manager. Vriendelijk zijn loont soms echt.
