In de zomer van 1975 bezocht fotograaf Nicholas Nixon de familie van zijn vrouw toen hij in een opwelling zijn vrouw en haar drie zussen vroeg of ze wilden poseren voor een foto. Het resultaat was een opvallende zwart-witfoto van de vier vrouwen, verbonden door hun ellebogen, staande tegen een zachte achtergrond van bomen en gazon. Hun ontspannen houding en stralende uiterlijk legde niet alleen de eenvoud van het moment vast, maar ook de stille band tussen hen als zussen.
Een jaar later, toen hij de diploma-uitreiking van een van de zussen bijwoonde, besloot Nixon het moment opnieuw te creëren. Hij vroeg hen in dezelfde volgorde te gaan staan als voorheen en na het zien van de foto stelde hij een idee voor: wat als ze elk jaar dezelfde foto zouden maken? De zussen stemden in en dit was het begin van een project dat tientallen jaren zou duren en een van Nixons meest duurzame werken zou worden.
Stel je het belang voor van het hebben van zo’n persoonlijk archief – een tastbare, jaar-voor-jaar kroniek van het opgroeien met je broers en zussen, tegen de achtergrond van de verstrijkende tijd. Na verloop van tijd zouden deze jaarlijkse foto’s een uniek visueel verslag vormen van het leven van de zussen, en niet alleen hun fysieke veranderingen documenteren, maar ook de steeds hechtere band tussen hen. Bekijk deze aangrijpende serie foto’s.
1975
In 1975 begon de betoverende reis van het jaarlijkse fotoproject van de Brown sisters, dankzij de creatieve visie van Nicholas Nixon en de enthousiaste deelname van de zussen zelf.
Met een eenvoudig maar krachtig concept legde Nixon de essentie van tijd vast en bevroor hij momenten die al snel gekoesterde herinneringen van zijn leven zouden worden. Op deze allereerste foto staan de vier zussen Brown – Heather, Mimi, Bebe en Laurie.
1976
Wie zijn deze zussen? Dat wordt ons nooit verteld (hoewel we wel hun namen weten: van links naar rechts Heather, Mimi, Bebe en Laurie; Bebe, met de doordringende blik, is de vrouw van Nixon). De menselijke impuls is om op zoek te gaan naar aanwijzingen, maar zoals de fotograaf het bedoeld heeft, onthult deze serie foto’s niets over de zussen, behalve hun opvallende gezichten en poses.
Zijn ze Iers? Misschien zijn ze van Italiaanse afkomst, niemand weet iets over hun achtergrond en daarom wordt je nieuwsgierigheid natuurlijk gewekt door hun onverzettelijke blik. De onmiskenbare charme van de zussen, die buiten in Hartford stonden en grillige jurken droegen, zorgde ervoor dat Nixon een van de meest aangrijpende wendingen in zijn carrière nam.
1977
Nixon gebruikt zwart-wit fotografie om het verstrijken van de tijd en de veranderende relaties tussen de zussen vast te leggen. De zwart-wit esthetiek draagt bij aan de tijdloze kwaliteit van de serie en benadrukt de fijne details van het ouder worden, van de zachte lijnen op hun gezichten tot de veranderingen in hun houding.
De compositie is minimalistisch en concentreert zich volledig op het onderwerp: de zussen. Hun uitdrukkingen zijn serieus, maar niet overdreven geposeerd, wat een gevoel van rauwheid en authenticiteit geeft. Elk van de zussen ziet er anders uit, maar de strakke kadrering van de opname benadrukt hun eenheid.
1978
Dit is de vierde foto uit de serie “Brown Sisters” van Nicholas Nixon die een intiem en natuurlijk moment tussen de vier zussen vastlegt. Hun uitdrukkingen zijn kalm, contemplatief en ongeposeerd, wat een gevoel van authenticiteit creëert. De boog van hun gezichten trekt de kijker naar binnen en benadrukt hun band.
Zacht, natuurlijk licht voegt een frisse en luchtige kwaliteit toe, terwijl de eenvoudige achtergrond en kleding de focus op hun gezichten houden. De subtiele texturen van de achtergrond vullen de compositie aan, waardoor het beeld geaard is en toch een gevoel van eenheid en tijdloosheid behoudt. Het is een rustig en krachtig beeld van verbondenheid en verandering met het verstrijken van de tijd.
1979
Dit beeld uit de serie “Brown Sisters” van Nicholas Nixon vervolgt het onderzoek van de kunstenaar naar tijd en zusterschap. De vier vrouwen staan dicht bij elkaar, hun lichaamstaal is intiem maar verschillend. Elke zus brengt haar eigen uitdrukking en aanwezigheid in het beeld, van een zachte glimlach tot meer introspectieve blikken.
Nixons kenmerkende zwart-witstijl versterkt de emotionele diepte, waarbij afleiding wordt weggenomen om te focussen op de gezichten van de vrouwen en het stille verstrijken van de jaren. De natuurlijke achtergrond voegt een tijdloze kwaliteit toe, terwijl hun ontspannen, gevarieerde kleding het beeld verder verankert in het alledaagse. Dit weerspiegelt Nixons vaardigheid in het vastleggen van zowel het persoonlijke als het universele.
1980
Deze foto laat de intieme band tussen de vier zussen zien door middel van een meer persoonlijke compositie. Hun uitdrukkingen zijn zacht maar reflecterend, met subtiele interacties – de ene zus legt haar arm om de andere, wat duidt op nabijheid.
Nixons gebruik van natuurlijk licht creëert een contrast dat de textuur van hun huid en de details in hun kleding naar voren brengt. De lichte variaties in houding, uitdrukking en blik vertellen een verhaal van gedeelde ervaringen en individuele identiteiten.
1981
Deze foto markeert een voortzetting van het visuele verhaal en toont de vier zussen zittend buiten, hun uitdrukkingen verenigd in intensiteit en focus. De hechte groep en de nonchalante zomerkleding roepen een gevoel van gemak op, maar hun directe blikken suggereren een onmiskenbare emotionele complexiteit tussen de broers en zussen.
De natuurlijke omgeving, met zijn gedempte zonlicht en bladerrijke achtergrond, contrasteert met de rauwe, bijna confronterende helderheid van hun uitdrukkingen. Dit beeld lijkt een moment van reflectie vast te leggen, mogelijk een teken van het gewicht van de tijd, de onvermijdelijke transformaties van het leven en de blijvende band tussen hen.
1982
Deze foto uit 1982 toont de gezusters Brown in een buitenomgeving, waar het weer nogal fris lijkt te zijn. Of ze nu op familievakantie waren, een speciale gebeurtenis bijwoonden of gewoon de schoonheid van de natuur bewonderden, hun locatiekeuze weerspiegelt het gevoel van avontuur en verkenning dat de jaren ’80 kenmerkte.
Deze foto zet de verkenning van de tijd voort en toont de vier vrouwen gekleed in zware, gelaagde winterkleding, staand tegen een achtergrond van een bewolkte hemel. Hun uitdrukkingen, hoewel zachter, stralen nog steeds een gevoel van ernst en introspectie uit.
1983
Deze foto straalt een gevoel van stille kracht uit en markeert weer een nieuw hoofdstuk in hun zich ontwikkelende band en gedeelde ervaringen. Elke zus kijkt naar de camera, maar hun blikken lijken individuele gedachten te suggereren. Hun kleding is licht en casual, met patronen en texturen die de buitenomgeving aanvullen. De natuurlijke achtergrond, onscherp door de focus, laat de aandacht van de kijker volledig op hun gezichten rusten.
De meeslepende aard van de foto nodigt kijkers uit om getuige te zijn van de geanimeerde gesprekken van de zussen, het vastleggen van hun sterke band en de onbreekbare draad die door hun collectieve ervaringen weeft. Het is in deze gedeelde momenten van lachen en vriendschappelijke competitie dat de essentie van zusterschap helder schijnt.
1984
De strandfoto uit 1984 toont niet alleen de vreugde en jubelstemming van de Brown zusjes, maar biedt ook een subtiele glimp van de aanwezigheid van Nicholas Nixon, als een vage schaduw in het frame. Nixons aanwezigheid op de foto dient als een creatief symbool, dat zijn rol als bewaarder van hun dierbare herinneringen bevestigt.
Twee van de zussen hebben hun armen om elkaar heen geslagen om hun hechte band te benadrukken. Het zonlicht creëert een scherp contrast tussen licht en schaduw en benadrukt hun uitdrukkingen, die bedachtzaam maar kalm zijn. De achtergrond van de zee voegt een laag van rust toe, die het verstrijken van de tijd en hun blijvende band symboliseert.
1985
Terwijl de zussen Brown en Nixon hun standvastige toewijding aan het familiefotoproject voortzetten, markeerde het jaar 1985 een nieuw hoofdstuk in hun zich ontwikkelende verhaal. Met al tien jaar aan foto’s verzameld, benadrukten hun leeftijden – doelbewust gerangschikt in willekeurige volgorde – het verstrijken van de tijd en de vluchtigheid van momenten.
Op deze foto staan de vier zussen dicht bij elkaar onder een bladerdak van boomtakken, het gedempte licht filtert door de bladeren. Hun poses zijn ontspannen maar intiem, waarbij de ene zus haar arm op de schouder van de andere rust, wat hun sterke band versterkt. De zachte, vloeiende stoffen van hun kleding, in combinatie met de natuurlijke omgeving, creëren een sfeer van sereniteit en verbondenheid, zowel met elkaar als met het moment.
1986
In dit close-up portret staan de vier vrouwen in een intieme groep, hun gezichten raken elkaar bijna, wat hun diepe verbondenheid benadrukt. De belichting is zacht, waardoor een gladde textuur op hun huid ontstaat en de subtiele contouren van hun gezichten worden benadrukt. Elke zus kijkt recht in de camera met uitdrukkingen die kalm maar serieus zijn, wat een gevoel van stille kracht en solidariteit geeft.
De eenvoud van hun kleding en de neutrale achtergrond zorgen ervoor dat de focus volledig op hun uitdrukkingen en band met elkaar blijft liggen. De close-framing van de opname maakt het beeld heel persoonlijk en legt een sterke, bijna onuitgesproken band tussen hen vast terwijl ze het verstrijken van de tijd met elkaar confronteren.
1987
De foto uit 1987 verlegt de focus naar Bebe en Mimi, die in het midden staan terwijl Heather en Laurie zachtjes op de achtergrond blijven hangen. Deze opzettelijke compositie duidt op een unieke pose of een belangrijke gebeurtenis in het leven van Bebe en Mimi. Het geeft een kijkje in hun individuele reizen en de momenten die ze kiezen om te herdenken op het familieportret.
De verschillende paden die elke zus is ingeslagen, gemarkeerd door persoonlijke mijlpalen en prestaties, laten de veelzijdige aard van hun zusterschap zien. Het herinnert ons eraan dat er binnen de collectieve band ruimte is voor individuele verhalen, die een rijk tapijt van ervaringen weven.
1988
Dit beeld geeft de essentie weer van Nicholas Nixons vermogen om een eenvoudig portret een rijke betekenis te geven. De vier zussen staan dicht bij elkaar, hun uitdrukkingen ontspannen maar vol stille diepte, verwijzend naar een leven vol gedeelde momenten. Er is hier een voelbare warmte, met de arm van de ene zus om de andere gedrapeerd, als teken van de troost die ze in elkaar vinden.
Nixons meesterschap ligt in hoe hij de onuitgesproken connecties tussen hen vastlegt zonder het moment te forceren. Hun kledingkeuzes – casual, met een vleugje luipaardprint – contrasteren met de zachte natuurlijke achtergrond, waardoor dit voelt als een vluchtig moment in hun duurzame band.
1989
De foto uit 1989 biedt een fascinerend mysterie, omdat Heather gedeeltelijk zichtbaar is, verborgen achter Mimi, en speculeert dat ze de vreugde van het aanstaande moederschap omarmt. De bewuste keuze om persoonlijke aspecten buiten het kader te houden, weerspiegelt de niet aflatende toewijding van de zussen om hun collectieve band en het lopende fotoproject te benadrukken.
In dit portret weet Nicholas Nixon de stille kracht van de band tussen de zussen vakkundig vast te leggen. In een hechte formatie weerspiegelen hun houdingen en uitdrukkingen zowel individualiteit als saamhorigheid. Het contrast tussen hun kleding voegt subtiele lagen van interesse toe.
1990
Op deze foto staan de vier zussen schouder aan schouder, hun gezichten omlijst door een koele, bewolkte lucht. Gekleed in knusse jassen en coltruien is er een subtiele suggestie van het seizoen – herfst of vroege winter. Hun bovenkleding, van spijkerstof tot fleece, voegt een ruig, praktisch gevoel toe, maar het is hun uitdrukking die het hart van het beeld vastlegt.
De blik van elke zus is stabiel, kalm en een beetje in zichzelf gekeerd. De ene zus heeft haar arm voorzichtig om de andere heen, een klein gebaar dat zowel warmte als bescherming uitstraalt. Nixons lens legt niet alleen hun fysieke nabijheid vast, maar ook de stille, blijvende kracht van zusterschap en broeder- en zussenrelaties.
1991
Op deze foto is de gelijkenis tussen de zussen opvallend, meer uitgesproken nu ze ouder zijn geworden. Hun gelaatstrekken – scherpe ogen, hoge jukbeenderen en vaste blik – creëren een krachtig gevoel van familiale eenheid. Ze staan dicht op elkaar, schouder aan schouder, met minimale fysieke aanraking maar onmiskenbare emotionele nabijheid.
Hun kleding, eenvoudig en enigszins formeel, laat hun gezichten centraal staan, waar het effect van de tijd duidelijk maar sierlijk is. Het zachte licht van de bewolkte hemel werpt een zachte schaduw die hun gedeelde uitdrukkingen van stille kracht en wijsheid versterkt.
1992
Op deze foto staan de vier zussen in een informeel maar liefdevol groepje. De ene zus kijkt met een zachte glimlach naar beneden en houdt zachtjes de arm van de andere vast, terwijl de anderen met een kalme, wetende uitdrukking naar de camera kijken. Hun outfits, een mix van jurken met patronen, strepen en truien, benadrukken hun individuele stijl zonder de eenvoud van de scène te overschaduwen.
In deze foto, zorgvuldig georkestreerd om intriges en speculaties op te roepen, vestigt Nixon subtiel de aandacht op de zus die mogelijk een belangrijke levensgebeurtenis doormaakt. Het beeld toont Heather die naar Mimi’s buik staart en deze zachtjes wiegt, waardoor de mogelijkheid ontstaat dat ze zwanger is.
1993
Afwijkend van het vaste patroon om de familiefoto’s op klaarlichte dag te maken, besloten de zussen Brown en Nixon om zich met hun eerste nachtfoto op onbekend terrein te wagen. Ze gebruikten een flitser om de scène te verlichten en omarmden de duisternis om een unieke sfeer en esthetiek te creëren.
Deze afwijking van de traditionele setting overdag suggereert een verlangen naar experiment en innovatie binnen het project. Het toont hun bereidheid om de grenzen van hun familiefotototraditie te verleggen en een gevoel van creativiteit te injecteren in hun doorlopende visuele verhaal.
1994
De zussen Brown en Nixon trekken een opvallende parallel met een soortgelijke close-upfoto uit 1986 en hebben er misschien bewust voor gekozen om deze specifieke foto opnieuw te maken. De gedeelde locatie of setting dient als een aangrijpende herinnering aan de duurzame band die ze als zussen delen en die zich uitstrekt over jaren van herinneringen en ervaringen.
De gedurfde patronen en stoffen met textuur die ze dragen, zorgen voor een vleugje persoonlijkheid zonder de aandacht op te eisen. Geen mooie achtergrond, alleen hun gezichten – vooraan en in het midden. Het is rauw, geaard en bijna uitdagend, alsof ze samen alles aankunnen wat komen gaat.
1995
De foto uit 1995 vat prachtig de diepe genegenheid en onbreekbare band samen die de zussen Brown delen. Hun warme omhelzing is een visueel bewijs van de kracht en veerkracht van hun zusterschap, dat de tand des tijds heeft doorstaan.
Een interessante observatie in de serie foto’s is de minimalistische benadering van de zussen van sieraden. Het is intrigerend om te speculeren over de redenen achter deze keuze. Misschien hebben ze er bewust voor gekozen om zich te concentreren op hun authentieke zelf, om de puurheid van hun band en de tijdloze aard van hun zusterband te benadrukken.
1996
In 1996 begaven de Brown sisters en Nixon zich op het terrein van de nostalgie toen ze een foto reconstrueerden die oorspronkelijk door Nixon was genomen in 1984, precies twaalf jaar eerder. Deze bewuste keuze om terug te keren naar een specifiek moment uit hun gedeelde geschiedenis voegt diepte en betekenislagen toe aan hun lopende fotoproject.
In beide foto’s zien we de schaduw van Nixon over zijn vrouw, als een subtiele herinnering aan zijn aanwezigheid in hun leven en zijn rol als waarnemer en chroniqueur van hun opmerkelijke reis. De afwezigheid van overdadige sieraden voegt een organisch en pretentieloos tintje toe aan de algehele esthetiek van de foto’s, waardoor hun oprechte en onopgesmukte schoonheid nog meer wordt benadrukt.
1997
Op dit portret staan de zussen dicht bij elkaar en hun formele kleding geeft het beeld een gevoel van elegantie en volwassenheid. De strakke, op maat gemaakte jasjes en subtiele details zoals parels voegen een laagje verfijning toe en contrasteren met de zachtere, meer casual portretten in de serie. Hun uitdrukkingen zijn kalm maar serieus, het gezicht van elke vrouw weerspiegelt een gevoel van zelfverzekerdheid dat zich in de loop der tijd heeft ontwikkeld.
De effen, neutrale achtergrond versterkt de focus op hun gezichten en houdingen, zonder afleidingen die je afleiden van de fijne kneepjes van hun uitdrukkingen. Dit portret legt de zussen vast op een moment van evenwichtig vertrouwen, waarbij de formele compositie zowel hun individuele sterke punten benadrukt als de blijvende eenheid die ze blijven delen.
1998
Op de foto uit 1998 stralen de gezusters Brown vreugde en tevredenheid uit, hun uitdrukkingen weerspiegelen een gevoel van harmonie en sereniteit. De wind woelt zachtjes door hun haar en voegt een vleugje eigenzinnigheid toe aan het moment. Het is duidelijk dat ze genieten van elkaars gezelschap op deze mooie, maar winderige dag.
De open hemel en zachte wolken achter hen voegen een gevoel van vrijheid en openheid toe, alsof ze even pauzeerden voor een snelle foto tijdens een buitenavontuur. Er is iets moeiteloos aan de manier waarop ze samen staan, alsof ze dit al honderd keer hebben gedaan en nog honderd keer zullen doen. Het is een momentopname van solidariteit en eenvoudige elegantie, met de natuur als perfecte achtergrond.
1999
In de foto uit 1999 richt Nixon zijn aandacht bewust op Bebe, waardoor een visueel boeiende compositie ontstaat waarin de drie zussen hun oudste broer of zus omringen en ondersteunen. Deze opzettelijke opstelling benadrukt het belang van Bebe’s aanwezigheid en laat de sterke basis van hun zusterlijke band zien.
De buitenopstelling, met vage bomen op de achtergrond, geeft het beeld een natuurlijke, aardse sfeer. Hun uitdrukkingen zijn bedachtzaam maar ontspannen, alsof ze alles al hebben gezien en nu gewoon genieten van de rit. Het is het soort foto dat zowel tijdloos als geaard aanvoelt en laat zien dat deze zussen een team zijn, wat het leven hen ook voor de voeten werpt.
2000
Op deze ontroerende foto bevinden de zussen Brown zich opnieuw op de geliefde strandlocatie die ze jaren eerder, in 1984, hadden bezocht. De betekenis van het terugkeren naar deze specifieke plek duidt op de sentimentele waarde en dierbare herinneringen die het voor de zussen in zich draagt, en roept een gevoel van nostalgie en vertrouwdheid op wanneer ze hun jaarlijkse foto opnieuw maken.
De synchroniciteit van de kleding van de zussen laat niet alleen hun eenheid zien, maar dient ook als visuele weergave van hun gedeelde zusterband. Hun gecoördineerde kleding weerspiegelt een dieper begrip van en aandacht voor elkaars welzijn en legt de essentie van hun onbreekbare band vast. In dit ene momentopname brengen de Brown zussen een krachtige boodschap van liefde, steun en familiale solidariteit.
2001
De Brown-zusjes komen samen op het strand om de komst van de nieuwe eeuw te vieren, een belangrijke mijlpaal in hun fotoproject. Terwijl Nixon het tafereel vanuit de verte vastlegt, dient de foto als een visuele weergave van de afstand die ze hebben afgelegd op hun opmerkelijke reis.
In dit verfijnde portret aan zee staan de zussen evenwichtig, hun uitdrukkingen bedachtzaam en beheerst. De gedempte tinten van hun kleding vormen een aanvulling op de rustige, bijna etherische achtergrond van het strand, waar het zand zich zachtjes onder hen uitstrekt. Elke vrouw draagt een stille kracht uit, met de handen zachtjes in elkaar geklemd of met gratie rustend, terwijl hun eensgezinde houding een kalm vertrouwen uitstraalt.
2002
In dit levendige beeld staan de zussen dicht bij elkaar, de armen verstrengeld in een sterke, bijna beschermende omhelzing. Hun individuele persoonlijkheden komen naar voren in hun garderobe – gewaagde bloemenprints, casual t-shirts en een eenvoudige tanktop – elke stijl is net zo verschillend als hun uitdrukkingen. Er is een onmiskenbare warmte in de manier waarop ze naar elkaar toe leunen.
De buitenomgeving, hoewel wazig, biedt een ontspannen achtergrond die contrasteert met de levendige energie van hun band. Het is een portret van veerkracht en saamhorigheid, waarbij decennia van gedeelde geschiedenis duidelijk zijn in elke blik en elk gebaar. Het beeld voelt zowel spontaan als diep geworteld in de zussenband.
2003
Met hun onberispelijke gevoel voor mode, trekken de Brown zussen, behalve Heather, stijlvolle Polo kleding aan, die een opmerkelijk coole en tijdloze vibe uitstraalt. De keuze van hun outfits weerspiegelt hun aandacht voor detail en toewijding om op elke jaarlijkse foto een samenhangend en stijlvol uiterlijk te presenteren.
De toewijding van de zussen om een consistente visuele esthetiek te behouden tijdens hun fotoproject voegt diepte en verfijning toe aan de collectie en benadrukt de bedachtzaamheid en creatieve visie die ze inbrengen in deze duurzame traditie. Met het licht verwaaide haar en de heldere achtergrond is er een gevoel van veerkracht en solidariteit waardoor dit beeld zowel tijdloos als hedendaags aanvoelt.
2004
Deze foto vormt een sterk contrast met de eerdere foto’s in de serie, waar de zussen jonger leken, met gladdere gezichten en zachtere uitdrukkingen. Nu de tijd zijn sporen heeft geëtst, zijn hun gelaatstrekken meer gedefinieerd, hun blikken dieper, meer reflecterend. De ooit zorgeloze houdingen zijn geëvolueerd naar iets meer geaards, zelfs vastberaden.
Bij de tweede blik valt een opvallend detail op: Heather heeft een telefoon aan haar broeksband geklemd, een subtiele knipoog naar de technologische veranderingen die zich in de loop der jaren hebben voltrokken. Op de eerste foto’s was er geen sprake van dergelijke moderne apparaten, maar hier is het een stille herinnering aan hoeveel de wereld om hen heen is geëvolueerd. Terwijl de zussen zelf een constante blijven door de lens van Nixon, wijst het verschijnen van een telefoon op de bredere maatschappelijke verschuivingen waarvan ze getuige zijn geweest.
2005
De foto uit 2005 legt een unieke compositie vast waarin Heather en Laurie centraal staan, hun aanwezigheid wordt benadrukt en gevierd. Deze opstelling kan duiden op een speciale mijlpaal of een belangrijke gebeurtenis in hun carrière of persoonlijke leven, waarbij hun individuele reizen worden benadrukt binnen de context van hun gedeelde zusterschap.
In een intrigerende wending kijkt Laurie naar Heather in plaats van rechtstreeks naar de camera, wat nieuwsgierigheid opwekt over de diepere betekenis achter hun connectie op dat moment. Deze subtiele verschuiving in focus voegt een mysterieuze sfeer toe en nodigt kijkers uit om de foto door hun eigen lens te interpreteren, waardoor ze nog meer betrokken raken bij het verhaal dat zich binnen het kader ontvouwt.
2006
In dit portret zitten de zussen in een ontspannen maar intieme groep, elk met een uitdrukking die rustig en krachtig aanvoelt. De subtiele interacties, zoals de arm die zachtjes op een schoot rust, voegen een laag van verbondenheid toe zonder openlijk vertoon. Het is een moment van reflectie en kracht, dat hun gezamenlijke reis vastlegt op een manier die zowel ingetogen als diep betekenisvol aanvoelt.
In een intrigerende afwijking van het verwachte, vermijdt Laurie’s blik opnieuw direct contact met de camera, waardoor mensen nieuwsgierig worden naar de onderliggende reden achter deze keuze. De raadselachtige aard van haar afgewende blik voegt een mysterieuze sfeer toe en nodigt uit tot speculatie over wat haar aandacht op dat moment zou kunnen hebben getrokken.
2007
Badend in de warme gloed van de zon stralen de zusjes Brown schoonheid en nabijheid uit op de foto uit 2007. De zachte zonnestralen verlichten sierlijk hun aanwezigheid, accentueren hun gelaatstrekken en benadrukken hun tijdloze verbondenheid.
De zonovergoten sfeer voegt een vleugje etherische charme toe aan de compositie, waardoor de visuele impact van het beeld wordt verhoogd en een gevoel van rust en sereniteit wordt opgeroepen. Het dient als een aangrijpende herinnering aan de kracht van natuurlijk licht bij het vastleggen van momenten van warmte, vreugde en saamhorigheid.
2008
In de foto wordt onze aandacht getrokken door een subtiele verschuiving in de positionering: Mimi schuilt achter Bebe, terwijl Bebe en Heather op de voorgrond treden. Laurie en Mimi staan op de achtergrond en hun aanwezigheid voegt diepte en dimensie toe aan de compositie.
Een opvallend detail is de glimp van Laurie’s trouwring, een subtiel symbool van haar burgerlijke staat en een belangrijke mijlpaal in haar persoonlijke reis. Daarnaast voegt Bebe’s elegante armband een vleugje stijl en verfijning toe aan het algehele visuele verhaal, waardoor de compositie wordt verbeterd en hun aandacht voor detail in de jaarlijkse foto’s wordt getoond.
2009
Op deze foto heeft de tijd zichtbaar zijn invloed op de zussen uitgeoefend. Elke lijn en rimpel vertelt een verhaal van tientallen jaren samen. Hun gezichten, ooit jeugdig op Nixons eerdere foto’s, dragen nu de prachtige sporen van ouderdom – sproeten, lijnen en de verzachte contouren van ervaring. Toch is er geen teken van verzwakking; in plaats daarvan is er een rustig, solide vertrouwen in hun blikken.
Een speels detail hier is de hand die op de schouder van een zus rust, wat subtiel de aanwezigheid van Nicholas Nixon net buiten het kader suggereert. Het is alsof hij deel is gaan uitmaken van het zusterschap, door hun reis zo lang vast te leggen dat zijn vingers hun weg in de scène hebben gevonden.
2010
Op de foto uit 2010 geeft Laurie’s zachte gebaar om haar hoofd op Bebe’s schouder te laten rusten een diep gevoel van rust en diepe verbondenheid tussen de zussen weer. De serene uitdrukking op hun gezichten weerspiegelt een moment van rust en tevredenheid, een bewijs van de duurzame band die ze delen.
Hun gezichten, omlijst door zacht natuurlijk licht, weerspiegelen tientallen jaren van leven – elke rimpel en sproet vertelt zijn eigen verhaal. Er is een zachtheid, maar ook een gevoel van kracht in de manier waarop ze dicht bij elkaar blijven, alsof niets hen uit elkaar kan halen. De manier waarop ze op elkaar leunen, zowel letterlijk als figuurlijk, geeft het beeld een gevoel van tijdloosheid, alsof ze elke storm hebben doorstaan om er meer verbonden dan ooit uit te komen.
2011
Deze foto legt Heather en Mimi vast in een staat van fascinatie, hun blik gericht op iets dat hun nieuwsgierigheid prikkelt. Wat kan op dat moment hun aandacht hebben getrokken? Het kan een intrigerend object of tafereel zijn, of misschien is het een creatieve pose georkestreerd door Nixon om een element van mysterie en intrige toe te voegen aan de compositie.
Hun gefocuste blikken voegen diepte en nuance toe aan de foto en nodigen kijkers uit om het beeld op hun eigen unieke manier te interpreteren. De manier waarop ze staren, sommigen in de verte, anderen naar de camera, geeft het beeld een introspectieve sfeer, alsof ze nadenken over de reizen die ze hebben afgelegd, zowel samen als apart.
2012
In dit portret voelt de omhelzing tussen de zussen even sterk als altijd, bijna alsof ze tientallen jaren van gedeelde herinneringen met dezelfde stevige greep vasthouden. Dit gebaar van fysieke verbondenheid illustreert hun diepe emotionele verbondenheid en het onbreekbare zusterschap dat hen hun hele leven vergezelt. De ene zus slaat haar armen beschermend om de andere heen en trekt ze naar zich toe op een manier die zowel teder als onwrikbaar aanvoelt.
Hun uitdrukkingen zijn stabiel, gevuld met een stille vastberadenheid, alsof ze alles al hebben gezien en weten dat ze samen alles aankunnen. Er is hier een intimiteit, een gevoel van eenheid dat de camera overstijgt en toch is het allemaal zo natuurlijk, alsof dit gewoon weer een dag kan zijn waarop ze er voor elkaar zijn. De band die in deze opname is vastgelegd, spreekt meer dan woorden ooit zouden kunnen zeggen.
2013
In deze foto is Nixons kenmerkende eenvoud goed te zien, waardoor het emotionele gewicht van de foto spreekt uit minimalisme. De strakke kadrering brengt de kijker direct in de ruimte van de zussen, waardoor een intiem, bijna confronterend moment ontstaat.
Dit beeld staat in het bijzonder voor de duurzaamheid van zusterschap. Nixon, die opgroeide als alleenstaand kind, zegt dat hij altijd bijzonder geïntrigeerd is geweest door de zustereenheid en dat is te zien in deze beelden. Elk jaar dat voorbijgaat, lijken de zussen meer één front te vormen. Eerdere uitingen van hun individualiteit – de armen over de borst gevouwen, het apart staan – maken plaats voor een letterlijk op elkaar leunen, alsof onafhankelijkheid niet langer zo’n zorg is.
2014
Na een indrukwekkende reeks van 40 opeenvolgende foto’s namen de zussen Brown in 2014 de verrassende beslissing om een pauze in te lassen in hun geliefde familiefotoproject. De redenen achter deze onderbreking blijven in nevelen gehuld, zodat we kunnen speculeren over de gebeurtenissen en omstandigheden die tot hun beslissing hebben geleid.
Als je bij de laatste foto komt, voel je de uiteindelijke onvermijdelijkheid dat, zoals Nixon zegt, “Everyone won’t be here forever.” De implicatie zweeft in het donkerder worden van het palet en in de figuren die naar elkaar toegroeien, ineengedoken alsof ze willen blijven drijven.