Pesten is iets slechts. Toch gebeurt het nog veel te vaak. We geloven allemaal dat pesten niet zou moeten gebeuren, maar doen we er ook echt iets aan als we het zien gebeuren?
Pesten is een wijdverbreid maatschappelijk probleem dat mensen van alle leeftijden treft en blijvende emotionele en psychologische schade veroorzaakt. Onlangs wilde een jongen in alle rust zijn frietjes en hamburger eten bij zijn plaatselijke Burger King. De jongen besloot alleen te gaan zitten en staarde dromerig voor zich uit terwijl hij een hap van zijn hamburger nam. Toen bleek dat een groep pestkoppen het op hem gemunt had. Ze veranderden zijn maaltijd in een nachtmerrie. Het was erg druk in het fastfoodrestaurant. Gelukkig voor het slachtoffer, zou je denken!
Benieuwd hoe de omstanders reageerden op een jongen die vreselijk werd gepest? Lees dan snel verder!
Stel je voor: je gaat als tiener naar Burger King en geeft je verzamelde zakgeld uit aan een menu. Zou je dat menu niet in alle rust willen kunnen opeten, zonder dat pestkoppen je lastigvallen? Dat wilde deze jongen ook. Helaas voor hem liet een groep leeftijdsgenoten hem niet met rust. Een van de pestkoppen had hele brede schouders en was een stuk groter dan het slachtoffer. Deze pestkop liet meteen van zich horen door het slachtoffer van zijn stoel te duwen.
Op de foto is een vrouw te zien die geschokt toekijkt en haar telefoon tegen haar oor houdt. Maar greep ze in? Mensen grijpen vaak niet in als ze zien dat iemand gepest wordt, uit angst, omdat ze niet weten hoe ze moeten helpen of omdat ze denken dat iemand anders wel zal ingrijpen.
Heb jij wel eens in zo’n situatie gezeten?
De man op de foto hierboven is zich ook duidelijk bewust van wat er in dit fastfoodrestaurant gebeurt. Net als het slachtoffer kwam hij hier ook om in alle rust van zijn maaltijd te genieten. Helaas besluit de toeschouwer dat zijn hamburger hem meer waard is dan het welzijn van de gepeste tiener. Na het moment dat op de foto is vastgelegd, kauwde de man geconcentreerd verder en deed alsof zijn neus bloedde.
In sommige situaties kan het illegaal zijn om geen actie te ondernemen als je getuige bent van pesterijen of intimidatie, omdat bepaalde wetten vereisen dat omstanders iets melden of ingrijpen om schade te voorkomen. Maar in werkelijkheid besluiten mensen vaak om zich er niet mee te bemoeien.
Dankzij beveiligingscamera’s is de hele situatie opgenomen op video, inclusief de reacties van alle andere klanten. Hoeveel mensen denk je dat besloten om voor de jongen op te komen?
Helaas deed de vrouw aan de telefoon niets anders dan toekijken hoe het slachtoffer van zijn stoel werd geduwd. Ze bleef toekijken maar stopte niet eens met telefoneren, de toeschouwer vond de persoon aan de lijn veel belangrijker dan de gepeste jongen. Ze probeerde de jongen niet overeind te helpen. Wat zou jij gedaan hebben in haar situatie?
Mensen aarzelen soms om tussenbeide te komen in pestsituaties omdat ze bang zijn de situatie verkeerd te interpreteren en zichzelf mogelijk in verlegenheid te brengen door hun mond open te doen.
Maar zoals je eerder zag, waren er veel meer mensen in de Burger King. Kijk wat er nog meer gebeurde op de volgende pagina..
De gepeste jongen is nu terug in zijn stoel geklommen en probeert de grotere leeftijdsgenoot van zich af te houden. Hij smeekt hem om met rust gelaten te worden. “Ik wil gewoon eten! Alsjeblieft!” schreeuwt hij met een volume dat niet genegeerd kan worden door de omstanders. Hiermee trekt hij de aandacht van een aantal andere klanten in de Burger King. Zijn redder moet zich onder hen bevinden, want zoiets oneerlijks kan toch niet zomaar gebeuren?
Ben jij ooit gepest in je leven? Of misschien heb je anderen gepest toen je jonger was? Hoe voel je je in deze situatie?
Deze man van middelbare leeftijd kijkt verontwaardigd naar het personeel van Burger King. Hij lijkt zich af te vragen waarom ze niet ingrijpen. Maar als blijkt dat zij dit niet doen, onderneemt de man zelf ook geen actie. En dat terwijl deze man zich makkelijk had kunnen omdraaien om een einde te maken aan het pestgedrag. Waarom hij besluit om niets te doen is ons niet duidelijk.
Mensen gaan er vaak van uit dat iemand anders wel zal ingrijpen om het pesten aan te pakken, wat leidt tot een omstandereffect waarbij niemand actie onderneemt. Dit is vooral het geval in een situatie waar medewerkers van het etablissement in de buurt zijn. Hoewel werknemers in fastfoodketens vaak bang zijn om hun mond open te doen omdat ze hun baan niet willen verliezen.
Ondertussen wordt het tafereel achter hem steeds erger…
De grote pestkop, die de leider van de groep lijkt te zijn, gaat nog een stap verder in het verpesten van de maaltijd van het slachtoffer. Hij besluit het eten volledig te verpesten door er een beker drank overheen te gieten. Wat een verspilling van het zuurverdiende spaargeld van de tiener. De handlangers van de bullebak kijken met plezier toe.
Uit onderzoek is gebleken dat slechts 1 op de 5 omstanders actie onderneemt wanneer ze met een soortgelijke situatie worden geconfronteerd. Er zijn op dat moment meer dan 5 omstanders aanwezig in het restaurant, één van hen zal toch wel iets doen?
De man achter de groep lijkt niet erg op zijn gemak. Hij heeft zeker medelijden met het slachtoffer, dat nu heel hard wordt aangepakt. Dit gaat verder dan “plagen”. Het David versus Goliath tafereel voor hem wordt steeds erger, maar niemand heeft tot nu toe durven ingrijpen.
De beslissing om in te grijpen in een pestsituatie kan slechts 5 seconden duren, maar in veel gevallen kan het 20 seconden of zelfs langer duren, afhankelijk van factoren zoals het vertrouwen van de omstander, de ernst van de situatie en de aanwezigheid van andere omstanders.
Zal de man in actie springen?
Helaas durft ook deze toeschouwer zich niet met de situatie te bemoeien. Hij zoekt afleiding elders in het restaurant, terwijl de pestkoppen doorgaan met het slachtoffer het leven zuur te maken. Hij zal wel denken: “er zijn genoeg andere klanten in de Burger King. Als zij niet ingrijpen, waarom zou ik dat dan wel doen?” Er moet iemand anders zijn die de held wil uithangen. En zo komt hij er ongeschonden uit.
Deze man besluit niets te doen, terwijl de tiener gepest blijft worden. Hij is niet de enige die struisvogelgedrag vertoont. Als een van de omstanders er maar op af zou stappen..
Vreemd genoeg vermindert de aanwezigheid van meer omstanders vaak de kans dat iemand ingrijpt in een pestsituatie, omdat mensen geneigd zijn aan te nemen dat iemand anders in plaats daarvan actie zal ondernemen.
Een werknemer van Burger King kijkt vol ongeloof toe hoe geen van de toeschouwers ingrijpt. Hij heeft medelijden met de tiener en besluit de omstanders een lesje te leren. Eens kijken of ze vergeten zijn hoe ze hun mond open moeten doen. Zijn plan heeft te maken met de Whopper die voor hem staat. Een voordeel van fastfoodketens is dat het eten in elk restaurant hetzelfde is. Als je een Whopper bestelt, weet je precies wat je kunt verwachten.
Als je getuige bent van pesten, kun je overwegen om de politie te bellen of contact op te nemen met instanties zoals schoolleiding, HR-afdelingen of hotlines voor hulp en interventie.
Deze werknemer heeft echter voor een andere weg gekozen en daarmee zal hij zijn klanten voor een grote verrassing stellen..
Wat doet hij nu? De werknemer duwt zijn vingers in de zojuist gemaakte Whopper. Zo ziet het er in de reclames niet uit! Zoiets kun je toch niet serveren? Tenzij dit natuurlijk bedoeld is voor de pestkoppen, die hebben deze behandeling verdiend. Maar ze hebben al lang geen hamburger meer besteld en ze hebben zeker geen recht op gratis eten.
Wat probeert hij hiermee te bereiken? Iemands bestelling verpesten lijkt zeker niet de arme jongen te helpen die gepest wordt.
Voor wie is deze hamburger bedoeld? Lees verder voor het antwoord op deze vraag!
Deze man leek meer om zijn telefoon te geven dan om de jongen die gepest werd. Door het tumult dat de groep veroorzaakte keek hij geïrriteerd op, maar hij richtte zich snel weer op zijn “belangrijke” mobieltje. Tegenwoordig lijkt het erop dat veel mensen hun telefoon verkiezen boven gebeurtenissen in de echte wereld. Heb je wel eens rondgekeken in het openbaar vervoer of in een wachtkamer? 90% van alle mensen kijkt constant naar hun telefoon.
Telefoons spelen eigenlijk een meer sinistere rol bij pesten dan je zou denken, omdat ze cyberpesten mogelijk maken en pesters in staat stellen slachtoffers anoniem en meedogenloos lastig te vallen via sociale media en messaging apps. En ze verspreiden ook video’s en foto’s van hun slachtoffers.
De geplette Whopper ziet er erg onsmakelijk uit. Een voordeel is dat de medewerker handschoenen draagt. Als je een verpeste Whopper voorgeschoteld krijgt, dan het liefst eentje zonder bacteriën. Maar voor wie is deze traktatie?
Eerlijk gezegd konden we er op dit moment niet achter komen wat het plan van de werkgever was, en het duurde even. Ondertussen werd de jongen nog steeds gepest en niemand had tot nu toe ingegrepen.
De werknemer gaf deze Whopper een flink pak slaag. Hij groef met zijn vingers in de hamburger, verpletterde hem en sloeg hem… Je zou kunnen zeggen dat hij de hamburger pestte. Begin je te vermoeden wat de werknemer van plan is? Het heeft iets te maken met wat er op dat moment in het restaurant gebeurt.
Op dit moment kunnen we ons alleen maar voorstellen dat hij het als een soort metafoor zou gebruiken. Maar de meeste pestkoppen staan niet bekend om hun intelligentie, dus zou dit echt helpen?
We kunnen je vertellen dat de hamburger niet voor pestkoppen is. Maar voor wie is hij dan wel?
Een van de omstanders, die tot nu toe deed alsof ze de pestkoppen niet opmerkte, neemt haar bestelling op en loopt terug naar haar tafel. Onderweg loopt ze weer langs het slachtoffer. Ze werpt terloops een blik in zijn richting, maar besluit dan dat ze meer honger heeft dan moed. Ze versnelt haar pas en bereikt haar tafel zonder een woord te zeggen.
Hoewel het misschien enigszins begrijpelijk is als omstanders aarzelen om in te grijpen in situaties met agressieve volwassenen, is het verbijsterend hoe weinigen bereid zijn om op te staan tegen tienerpestkoppen, gezien de relatief lagere fysieke dreiging en het verschil in autoriteit.
De vrouw vouwt het papier rond haar hamburger open. Tot haar verbazing is haar Whopper helemaal gesloopt. Dit is de hamburger die helemaal kapot is gemaakt door de werknemer. De hamburger die gepest is.
Wat is er aan de hand? Hoe gaat dit de jongen helpen die gepest wordt? Iets wat nog steeds doorgaat. Misschien probeerde de medewerker wel helemaal niet in te grijpen.
Ze kijkt verbaasd naar haar eten. Het ziet er niet erg smakelijk uit..
De vrouw is niet het enige slachtoffer van de medewerker. Meerdere mensen in het restaurant hebben een ‘gepeste’ Whopper voorgeschoteld gekregen. Overal in het restaurant klinken verbaasde geluiden. Dit is niet de kwaliteit die je normaal van Burger King zou verwachten. Wat een verschrikking!
Er ontstaat behoorlijk wat commotie, vooral als klanten merken dat ze niet de enige zijn wiens hamburger is mishandeld.
Deze man kan zijn ogen niet geloven en zet voor de zekerheid zijn bril op. Maar hierdoor ziet hij de ravage op zijn tafel alleen maar duidelijker. De woede in hem welt langzaam maar zeker op. Dit is onacceptabel! Hier gaat hij zeker iets van zeggen. De man staat op met stoom uit zijn oren.
Mensen reageren vaak snel als ze eten van slechte kwaliteit geserveerd krijgen, klagen en vragen boos om geld terug of op zijn minst om vervanging.
Hij loopt met grote passen naar de toonbank…
Op weg naar de kassa passeert de man de groep tieners nog een keer. Het zal hem worst wezen dat deze jongen gepest wordt. Zijn hamburger ziet er niet uit! Volledig gefocust op zijn hamburger negeert de man de jongeren en stampt door naar de toonbank. Hij zal een goed woordje doen bij de medewerker die verantwoordelijk is voor deze ramp.
Hij lijkt zo gefocust op zijn eigen “probleem” dat hij nauwelijks opmerkt wat er vlak naast hem gebeurt. Het is echt ongelooflijk.
De man is niet de enige die met zijn hamburger terugloopt naar de toonbank. Verschillende andere klanten in het restaurant volgen. De een is vriendelijker dan de ander. Deze man vraagt zich verbaasd af waarom zijn hamburger er zo geplet uitziet. Hij vermoedt dat er iets bovenop de Whopper is gevallen voordat hij werd geserveerd.
Aan zijn kleding te zien zou deze man een verpleegster in een ziekenhuis kunnen zijn of misschien een dierenarts. Iemand van wie je zou denken dat hij om anderen geeft en iets zou doen als hij geconfronteerd wordt met pesterijen. Maar dat leek niet het geval te zijn.
Niet iedereen reageert met zo’n zelfbeheersing…
Een andere man is minder vriendelijk en eist dat de manager hem te woord staat. “Zo hoort het niet!” roept hij. Hij komt al jaren bij Burger King en dit is hem nog nooit overkomen. De man eist zijn geld terug en wil ook oprechte excuses. Het liefst met uitleg.
Fastfoodmedewerkers worden vaak uitgescholden door ontevreden klanten vanwege verschillende zaken, variërend van lange wachttijden tot onjuiste bestellingen. Ook al is het vaak een baan met een minimumloon en hebben de werknemers weinig tot niets te zeggen over hoe de zaken worden geleid.
De manager wordt erbij gehaald…
De manager komt ter plaatse en verklaart dat de hamburger inderdaad is geplet. Of eigenlijk, gepest. “Heb je deze hamburger gepest?” vraagt hij aan zijn medewerker. “Ja,” geeft de medewerker eerlijk toe. De manager draait zich om naar de klant en complimenteert hem met zijn acties: “Goed dat je hem hiermee confronteert! Zo voorkom je een hoop leed”.
Je hebt waarschijnlijk al geraden wat het plan van de medewerker was… Denk je dat sommige klanten de twee situaties ook met elkaar in verband gaan brengen?
Deze man heeft de hint nog niet helemaal door. Hij kijkt verward en boos naar de manager en de medewerker. Het lijkt erop dat hij op het punt staat om te ontploffen als hij een schreeuw om hulp hoort van de gepeste tiener achter hem, het kwartje valt eindelijk. De man slaat zijn ogen neer en draait zich om. Hij lijkt zich te schamen.
Hij mompelt iets terwijl hij oogcontact met iemand in de buurt probeert te vermijden. Een soortgelijke reactie lijkt zich uit te breiden naar bepaalde andere klanten. En de rest van de klanten met een “gepeste” Whopper?
De manager en de hamburger pestkop besluiten om voor hun klanten te zorgen aan de balie. De manager vraagt hen met duidelijke stem: “Als jullie hadden gezien dat hij deze hamburger pestte, hadden jullie er dan iets van gezegd?”. “Geen van jullie lijkt er moeite mee te hebben om voor jezelf op te komen als je het gevoel hebt dat iets je is aangedaan. Waarom hebben jullie dan zoveel moeite om voor een ander op te komen?”.
Geen van de klanten antwoordde, maar ze keken allemaal geschrokken en beschaamd. De reactie van de slachtoffers zal je echter verbazen..
Herinner je je deze man van eerder? Hij zat vlak naast de gepeste jongen en bleef afkeurend naar de situatie kijken. Maar hij deed helaas niets om de kinderen te laten stoppen met pesten. Maar wat denk je dat deze man belangrijker zou vinden? Een gepeste jongen of zijn hamburger van 5 dollar?
Mensen hebben de neiging om meer waarde te hechten aan dingen die hen overkomen dan aan dingen die anderen overkomen, zelfs als hun eigen ervaringen relatief klein zijn. Maar in zo’n situatie is dat echt geen excuus. Op het moment dat deze man merkte dat zijn hamburger er niet uitzag zoals verwacht, stond hij op en liep boos langs de groep pestkoppen recht naar de toonbank.
Zonder twijfel antwoordt deze man “Ja!” op het verzoek van het personeel. “Natuurlijk, ik zou er iets van gezegd hebben!”. Deze man was al meerdere keren langs de pestkoppen en hun slachtoffers gelopen, maar ook hij had besloten om hier niets van te zeggen. Natuurlijk raakte dit hem niet persoonlijk.
Deze man was niet de enige die overtuigend “Ja” antwoordde..
De mensen in de voorbeelden hierboven waren niet de enigen die terugkwamen met hun hamburgers. Van alle mensen die de gepeste hamburger kregen, liep 95 procent terug naar de toonbank om hun mond open te doen. Dit staat in schril contrast met het percentage mensen dat iets zei over het pestgedrag.
Waren er mensen die iets durfden te zeggen over het pestgedrag? Kijk snel op de volgende pagina!
Slechts 12 procent van de omstanders sprak de groep jongens aan en nam het op voor de 15-jarige jongen. Een klein percentage, slechts 1 op de 10 klanten. Maar het herstelde tenminste iets van ons vertrouwen in de mensheid.
De pestkoppen lieten de jongen onmiddellijk met rust zodra deze vrouw iets zei. “Gaat het?”, vraagt ze vervolgens aan het jonge slachtoffer. Ze voelt echt met hem mee en kon het niet over haar hart verkrijgen om niet in te grijpen.
Wat ze dan doet is echt hartverwarmend..
Om hem een hart onder de riem te steken, verlaat ze haar eigen tafel en gaat bij de jongen staan. Ze praat met hem en stelt hem gerust. Ze eet de rest van haar maaltijd in gezelschap. Ondertussen houdt ze de wacht en houdt ze de pestkoppen op afstand. Wat lief van deze vrouw! Ze krijgt een ongeschonden Whopper van de wraakzuchtige werknemer.
Gelukkig waren er meer mensen die er iets van durfden te zeggen.
Net als de vrouw in het vorige voorbeeld zijn er verschillende andere mensen die naar de groep jongens toegaan en hen confronteren met hun gedrag. “Hé, hij vindt dit niet grappig. Laat hem met rust!”, zegt de man in het geruite shirt tegen de pestkoppen. Ze lachen nog even, maar verdwijnen dan snel. Deze man blijft ook in de buurt van het slachtoffer en vraagt hem of alles in orde is.
Je mond open doen, zelfs met een klein gebaar, maakt vaak een groot verschil bij het aanpakken van problemen, omdat het kan leiden tot positieve veranderingen of oplossingen in verschillende situaties. Er zijn dus nog goede mensen op deze wereld..
Gelukkig bleken de pesters en het slachtoffer in de Burger King acteurs te zijn. Met het Bullying Jr. Experiment wilde de fastfoodketen zien wie van de omstanders het voor de gepeste jongen zou opnemen.
wereldwijd wordt 30 procent van alle leerlingen gepest. Dat moet veranderen. We kunnen pesten alleen stoppen door elkaar aan te spreken. Dit is een boodschap die Burger King graag wil overbrengen in samenwerking met de vereniging No Bully.
Deze vriendelijke man die besloot meteen in te grijpen en daarna bij de jongen bleef om te proberen hem een goed gevoel te geven, had nog een paar afsluitende woorden. “Je weerloos voelen is een van de ergste gevoelens ter wereld. Ik ben dat kind geweest, dus als ik het zie ga ik er iets aan doen. En ik hoop dat er meer mensen in de wereld zijn die het zo zien”.
En hoewel dit artikel je misschien wat hoop in de mensheid doet verliezen, moet je niet vergeten dat zelfs één persoon een grote verandering in de wereld kan teweegbrengen. En zelfs als ze in de minderheid zijn, kunnen mensen die bereid zijn om te helpen de wereld ten goede veranderen.
Hoewel pesten een ernstig probleem is, geven de toenemende bewustwording en de bereidheid van mensen om actie te ondernemen ons hoop op een betere toekomst. Door de kracht van kleine gebaren te begrijpen en ons uit te spreken, kunnen we een ondersteunende omgeving creëren waarin iedereen zich veilig en gewaardeerd voelt. Technologie ten goede gebruiken, empathie stimuleren en mensen aanmoedigen om in te grijpen kan ons helpen om pesten te bestrijden en vriendelijkheid te bevorderen. Samen kunnen we een verschil maken en ervoor zorgen dat respect en medeleven agressie en onverschilligheid overwinnen.
Bronnen Afbeeldingen: YouTube Burger King | Afbeeldingen: Videostills Burger King